Łajka wschodniosyberyjska
 Łajka wschodniosyberyjska – dorosła suka | |
| Inne nazwy | |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Kraj pochodzenia |
Rosja[1] |
| Wymiary | |
| Wysokość | |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa V, Sekcja 2, |
Łajka wschodniosyberyjska (ros. Восточносибиpская лайка) to jedna z ras psów zaliczana do szpiców myśliwskich. Jest to największa i najcięższa z łajek, pochodząca z dalekiego wschodu Rosji. Podlega próbom pracy[1].
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Pies nieco powyżej średniej wielkości, o wysokości w kłębie 53-65cm i sylwetce zbliżonej do nieco wydłużonego prostokąta. Indeks (długość tułowia / wysokość w kłębie x 100) dla psów 104-108, dla suk 106-110. U psów kłąb wyniesiony jest o około 1-2 cm ponad krzyż, u suk wyniesienie kłębu do 1 cm.
Głowa[edytuj | edytuj kod]
Głowa w widoku z góry ma kształt umiarkowanie ostrego klina. Mózgoczaszka szeroka, z lekko zaokrągloną potylicą i wyraźnie zaznaczoną guzowatością potyliczną. stop łagodny, linia grzbietu nosa równoległa do linii mózgoczaszki. Wargi suche i szczelnie przylegające. Nos w kolorze czarnym, u psów o jasnym umaszczeniu dopuszczalny jasnobrązowy kolor nosa. Oczy nieduże, owalne, skośnie osadzone, koloru piwnego lub ciemnopiwnego. Uszy stojące, w kształcie szpiczastego lub lekko stępionego trójkąta, niezbyt wysoko osadzone, ruchliwe.
Tułów[edytuj | edytuj kod]
Grzbiet prosty, szeroki i muskularny, o lekkim nachyleniu w kierunku ogona. Klatka piersiowa szeroka i głęboka, sięgająca do łokci i poniżej. Brzuch nieznacznie podciągnięty.
Szata i umaszczenie[edytuj | edytuj kod]
Umaszczenie jest bardzo różnorodne. Może być zarówno jednolite koloru szarego, jak i szare z białym znakowaniem, rude w różnych odcieniach, łaciate lub całkowicie białe.
Historia rasy[edytuj | edytuj kod]
Rasa wywodzi się od psów myśliwskich występujących na rozległym terytorium wschodniej Syberii, w rejonie rzeki Amur, na wschód od Jeziora Bajkał, w okolicach Irkucka.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- łajka (typ psa)
- łajka karelo-fińska
- łajka jakucka
- łajka rosyjsko-europejska
- łajka zachodniosyberyjska
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Vladimir Beregovoy, "Hunting Laika Breeds of Russia", Crystal Dreams Publication, 2003, (ISBN 1-59146-037-9).
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Edward Frankiewicz, "Szpice myśliwskie", Wydawnictwa Akcydensowe, Warszawa 1988.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zooclub.ru – szczegółowy opis i historia rasy – strona internetowa w języku rosyjskim