Ścienki
Na mapach: 
49°12′25″N 20°11′02″E/49,206944 20,183889
49°12′25″N 20°11′02″E/49,206944 20,183889 Przełęcz Ścienki (wśród podpisanych obiektów) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 2100 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°12′25″N 20°11′02″E/49,206944 20,183889
| |
Ścienki (słow. Predná snehová štrbina[1], niem. Untere Schwarzseescharte, węg. Alsó Feketetavi rés[2]) – najdalej wysunięta na północny zachód przełęcz w Śnieżnej Grani, położona na wysokości ok. 2100 m n.p.m. w słowackiej części Tatr Wysokich. Oddziela ona dwie niższe Śnieżne Turnie – Pośrednią Śnieżną Turnię od Małej Śnieżnej Turni. Na siodło przełęczy Ścienki nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, jej siodło dostępne jest jedynie dla taterników[2].
Nazewnictwo niemieckie i węgierskie, podobnie jak w przypadku Siwej i Śtyrbnej Przełęczy, pochodzi od Czarnego Stawu Jaworowego w Dolinie Czarnej Jaworowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Kazimierz Piotrowski i Mieczysław Świerz, 9 czerwca 1910 r. – letnie,
- Zofia Radwańska-Kuleszyna i Tadeusz Pawłowski, 2 kwietnia 1937 r. – zimowe[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-07-26].
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIX. Kapałkowa Grań – Śnieżna Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974, s. 105–109.