Świstowa Szczelina
49°14′41″N 19°53′49″E/49,244733 19,896981| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
7 m |
| Deniwelacja |
3 m |
| Wysokość otworów |
1397 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
200 m |
| Ekspozycja otworów |
ku WNW |
| Data odkrycia |
1930 rok |
| Odkrywca | |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-10.01 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′41″N 19°53′49″E/49,244733 19,896981
| |
Świstowa Szczelina (Szczelina Miętusia) – jaskinia w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w północno-zachodnim fragmencie stoków Dziurawego, blisko wylotu Małej Świstówki, w pobliżu Piwnicy Miętusiej, na wysokości 1397 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 7 metrów, a jej deniwelacja 3 metry[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi prosty, szczelinowy, idący do góry korytarz z niewielkimi prożkami. Zaczyna się w małym otworze wejściowym, a kończy ślepo po 7 metrach[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są wilgotne, rosną na nich porosty, glony, mchy i wątrobowce[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Prawdopodobnie jaskinię odkrył Stefan Zwoliński w 1930 roku. Jednak pierwszą wzmiankę o niej opublikował Z. Wójcik w 1966 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl (pol.).