13 Pułk Huzarów (austro-węgierski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żołnierz HR. 13

Jazygów i Kumanów Pułk Huzarów Wilhelma Księcia Korony Rzeszy Niemieckiej i Księcia Korony Pruskiego Nr 13 (HR. 13) – pułk kawalerii cesarskiej i królewskiej Armii.

Pełna nazwa niemiecka: Jazygier und Kumanier Husarenregiment Wilhelm Kronprinz des Deutschen Reiches und Kronprinz von Preuβen Nr 13[1].

W 1859 roku został utworzony Ochotniczy Pułk Huzarów Jazygów i Kumanów[2].

Szef pułku: książę korony Rzeszy Niemieckiej i książę korony pruski Wilhelm Hohenzollern (od 1900)[2].

W 1911 roku komenda pułku razem z 2. dywizjonem stacjonowała w Łańcucie, 1. dywizjon w Przemyślu, a kadra zapasowa w Kecskemét[3].

W 1912 roku pułk został przeniesiony na terytorium 4 Korpusu (komenda pułku razem z 2. dywizjonem do Székesfehérvár, a 1. dywizjon do Tolna) i włączony w skład 4 Brygady Kawalerii w Budapeszcie. Kadra zapasowa pułku nadal stacjonowała w Kecskemét. Dyslokacja i podporządkowanie pułku nie uległo zmianie do 1914 roku[4][5].

Organizacja pokojowa pułku[edytuj | edytuj kod]

  • komenda
  • pluton pionierów
  • patrol telegraficzny
  • kadra zapasowa
  • 1 dywizjon
  • 2 dywizjon

W skład każdego dywizjonu wchodziły trzy szwadrony liczące 117 dragonów. Łącznie pułk liczył 37 oficerów oraz 874 podoficerów i huzarów.

Komendanci pułku[edytuj | edytuj kod]

  • płk Samuel Apór de Al-Tórja (1911[3] – 1912 → komendant 6 Brygady Kawalerii[6])
  • ppłk / płk Vitéz Stefan Horthy von Nagy-Bánya (1912[4] – 1914[2])

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Za: Österreich-Ungarns letzter Krieg według pułkownika D. Maximiliana Enhla.
  2. ↑ a b c Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 718.
  3. ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1912 ↓, s. 808.
  4. ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1913 ↓, s. 852.
  5. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 89, 718.
  6. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1913 ↓, s. 149, 204.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
  • Juliusz Bator, Wojna Galicyjska, Kraków: Wydawnictwo Egis Libron, 2008, ISBN 978-83-7396-747-2, OCLC 316449958.
Kawaleria Monarchii Austro-Węgierskiej
Dywizje kawalerii
Brygady kawalerii
Pułki dragonów
Pułki ułanów
Pułki ułanów c. k. Obrony Krajowej
Pułki huzarów
Pułki huzarów Honwedu
Dywizjony strzelców konnych
Dywizjony artylerii konnej

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=13_Pułk_Huzarów_(austro-węgierski)&oldid=70651635”