2 Batalion Dowodzenia
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1994 |
| Rozformowanie |
1998 |
| Tradycje | |
| Święto |
19 maja |
| Rodowód |
48 batalion łączności |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Zbigniew Zmaczyński |
| Ostatni |
kpt. Jacek Siarkowski |
| Organizacja | |
| Numer |
JW 2312[1] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
2 batalion dowodzenia (2 bdow) – samodzielny pododdział dowodzenia Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Batalion sformowany został na bazie 48 batalionu łączności, kompanii ochrony i regulacji ruchu 2 Dywizji Zmechanizowanej, baterii dowodzenia Szefa Artylerii 2 DZ, 34 kompanii dowodzenia Szefa OPL 2 DZ. Miejscem stacjonowania batalionu pozostał Szczecinek[3].
- Struktura batalionu[3]
- dowództwo i sztab
- stacja szyfrowa
- trzy kompanie łączności
- kompania ochrony i regulacji ruchu
- bateria dowodzenia szefa Artylerii Dywizji
- kompania dowodzenia szefa OPL Dywizji
- pluton zaopatrzenia
- pluton remontowy
W 1995 rozformowany został 26 dywizjon artylerii rakietowej, a obiekt koszarowy po nim przyjął 2 batalion dowodzenia[4].
Tradycje batalionu[edytuj | edytuj kod]
Decyzją Ministra Obrony Narodowej z 8 maja 1995 batalion przyjął dziedzictwo i tradycje[5][6]:
- 9 kompanii łączności 2 Warszawskiej Brygady Pancernej (1942-1945)
- 2 batalionu łączności 2 Warszawskiej Dywizji Pancernej (1945-1947)
- 2 kompanii łączności 2 Dywizji Piechoty im. gen. J. H. Dąbrowskiego (1943-1950)
- 48 batalionu łączności (1950-1951)
- 63 batalionu łączności 20 Warszawskiej Dywizji Pancernej (1951-1990)
Symbole batalionu[edytuj | edytuj kod]
- Sztandar batalionu
19 maja 1995 r. na pl. Wolności w Szczecinku odbyła się uroczystość wręczenia nowego sztandaru 2 batalionowi dowodzenia[4].
- Odznaka pamiątkowa
Odznaka o wymiarach 39x39 mm wykonana w kształcie krzyża kawalerskiego o złotym obramowaniu z kulkami na końcach ramion. Ramiona pokryte granatową emalią. Na górnym ramieniu umieszczono złoty numer 2, na dolnym napis bdow, a na poziomych datę 19 V 1944. W centrum odznaki nałożony okrąg z niebieskich i czarnych pól ułożonych w szachownicę. W okręgu znajduje się dłoń z mieczem skrzyżowanym z wiązką trzech błyskawic w kolorze stalowym. Pod okręgiem tło krzyża biało-czerwone[7].
Żołnierze batalionu[edytuj | edytuj kod]
Dowódcy batalionu[8]
- ppłk Zbigniew Zmaczyński (1994 – II 1995)
- mjr. Tomasz Borowski (II 1995 – 6 IX 1996)
- kpt. Jacek Siarkowski (6 IX 1996 – 1998)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
- ↑ Wojtaszak i Kozłowski 2001 ↓, s. 227.
- ↑ a b Kowalski 2014 ↓, s. 142.
- ↑ a b Kowalski 2014 ↓, s. 143.
- ↑ Dz. Rozk. MON 1995 r. poz. 36
- ↑ Sawicki, Waszkiewicz i Wielechowski 1997 ↓, s. 128.
- ↑ Sawicki, Waszkiewicz i Wielechowski 1997 ↓, s. 129.
- ↑ Kowalski 2014 ↓, s. 142–144.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Kowalski: Polskie wojska łączności na przełomie XX i XXI wieku. Sieradz: Stowarzyszenie Przyjaciół 15 Sieradzkiej Brygady Wsparcia Dowodzenia, 2014.
- Zdzisław Sawicki, Jerzy Waszkiewicz, Adam Wielechowski: Mundur i odznaki Wojska Polskiego: czas przemian. Warszawa: "Bellona", 1997. ISBN 83-11-08588-9.