Bodziszek czerwony

Bodziszek czerwony
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Klad	rośliny naczyniowe
Klad	rośliny nasienne
Klasa	okrytonasienne
Klad	różowe
Rząd	bodziszkowce
Rodzina	bodziszkowate
Rodzaj	bodziszek
Gatunek	bodziszek czerwony
	Nazwa systematyczna
	{{{nazwa łacińska}}} L.; Sp. pl. 2:683. 1753
	[[wikispecies:{{{wikispecies}}}\|Systematyka w Wikispecies]]
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 25 sty 2018, była oparta na tej wersji.

Bodziszek czerwony, b. krwisty (Geranium sanguineum L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny bodziszkowatych. Występuje w Europie, Azji Mniejszej i na Kaukazie, jest też uprawiany w wielu krajach^[2]. W Polsce występuje na całym niżu, ale nie jest zbyt pospolity. W górach jest bardzo rzadki.

Morfologia

Łodyga: Łodyga wzniesiona lub ponosząca się, odstająco owłosiona. Wysokość 10-50 cm. Pod ziemią grube kłącze.
Liście: W zarysie okrągławe, do 5 cm średnicy. Dolne są dłoniasto 7-dzielne. Odcinki ostatniego rzędu są równowąskolancetowate, całobrzegie.
Kwiaty: Wyrastają pojedynczo na odstająco owłosionych szypułkach. Mają średnicę 2,5-4,0 cm, kolor krwistoczerwony. Płatki korony wycięte, dwukrotnie dłuższe od kielicha, nitki pręcików równomiernie zwężają się.
Owoce: Rozłupka o ościach po dojrzeniu łukowato odginających się i ślimakowato zwijających.
Gatunek podobny: Bodziszek błotny ma kwiaty wyrastające w parach i rośnie w miejscach wilgotnych.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Występuje w miejscach kamienistych, na suchych zboczach, w zaroślach, w widnych lasach, na słonecznych skrajach lasów. Preferuje lekko zasadowe gleby. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Geranion sanguinei^[3]. Kwitnie od maja do września. Kwiaty częściowo przedprątne, częściowo równoczesne, zapylane przez błonkówki i muchówki, albo samopylne^[4].

Zastosowanie

Roślina ozdobna. Jest uprawiany dla swoich pięknych kwiatów. Wymaga słonecznego lub półcienistego stanowiska, Nie potrzebuje gleby żyznej i próchnicznej, lubi gleby piaszczysto-gliniaste lub żwirowate o odczynie lekko zasadowym. Nadaje się także jako roślina okrywowa, ale pełne zwarcie osiąga dopiero po kilku latach. Raz posadzony rośnie przez wiele lat.

Przypisy

↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website. 2001–. [dostęp 2010-03-02]. (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973, s. 112.

Bibliografia

Bertram Münker: Kwiaty polne i leśne. Warszawa: Świat Książki, 1998. ISBN 83-7129-756-4.

[apweb-1] Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website. 2001–. [dostęp 2010-03-02]. (ang.).

[2] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].

[3] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

[4] Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973, s. 112.

[2]

[3]

[4]