Adam Bisping
 Bisping | |
| Dynastia | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1782 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
Adam Bisping, herbu własnego (ur. 1782 w Wołpiańsku w powiecie wołkowyskim, zm. 20 stycznia 1858 w Skołubowie niedaleko Kozłowicz[1]) – chorąży pow. wołkowyskiego i pułkownik armii Księstwa Warszawskiego.
Życie i działalność publiczna[edytuj | edytuj kod]
Ukończył Uniwersytet Wileński[2]. Od 1810 pełnił godność chorążego pow. wołkowyskiego[3]. Po wejściu Wielkiej Armii Napoleona I na teren Litwy 12 lipca 1812 r. wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego, przekazując zarazem znaczną kwotę pieniężną na jej rzecz[4]. Został mianowany pułkownikiem a następnie dowódcą 20 pułku piechoty litewskiej, formowanego w okolicy Werejek w jego rodzinnej ziemi grodzieńskiej. Wydatnie przyczynił się do poprawy wyposażenia tej jednostki wojskowej. Uczestniczył w wojnie 1812 r., m.in. brał udział w obronie Wilna, a następnie po klęsce Napoleona walczył w obronie Modlina, oblężonego przez armię rosyjską (5 lutego – 1 grudnia 1813)[5]. Po jego kapitulacji dostał się do niewoli rosyjskiej. W 1815 r. otrzymał dymisję z wojska[3].
Po śmierci ojca Jana Tadeusza Bispinga w 1822 odziedziczył Strubnicę, Janowszczyznę i Jeziernicę. W 1841 jego staraniem odnowiono kościół w Strubnicy. Wówczas do prezbiterium kościoła dobudowano nową kaplicę, pod którą znajdował się grobowiec fundatorów kościoła – przodków Adama. Remont kościoła w Strubnicy wiele kosztował – na ich pokrycie musiał sprzedać Jeziernicę[6]. Pochowany został na cmentarzu w Strubnicy.
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z litewsko-polskiej linii Bispingów, syn Jana Tadeusza i Anny z Mikulskich, wnuk marszałka starodubowskiego Bolesława[7][8] Od 1809 r. mąż Teresy z Mikulskich, z którą miał syna Kamila i dwie córki: Celinę która poślubiła Stefana Niezabytowskiego i Gabrielę żonę Feliksa Włodka[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nekrolog Adama Bispinga, „Kurier Warszawski” nr 39 z 30 I/11 II 1858 roku,
- ↑ a b Moje wspomnienia w Massalanach spisane. Pamiętniki Jan Ordynata Bispinga 1842-1892, oprac. wstęp i przypisy Jerzy Z. Pająk, Jerzy Szczepański, Kielce 2017 – tom 8 serii "Kresy w polskich pamiętnikach i listach (1795-1918)", s. 11
- ↑ a b Janusz Iwaszkiewicz, Bisping v. Biszping v. Bispink Adam, h. własnego (zm. 1858), Polski Słownik Biograficzny, t. 2, Kraków 1936, s.113-114
- ↑ Bronisław Gembarzewski, Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831, Warszawa 1925, s.58
- ↑ Dariusz Nawrot, Udział wojska litewskiego w kampanii 1812 roku, „Zeszyty naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego”, Prace Historyczne 140, z. 1 (2013), s. 60-61;
- ↑ Józef Bisping, The History of the Bisping Family, London 1988, s. 81;
- ↑ Bispink v. Biszping h. własnego; Adam Boniecki, Herbarz polski, t. 1, Warszawa 1899, s. 272.
- ↑ Bisping v. Biszping, h. Bisping; Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. 1, Warszawa 1904, s. 221
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Bisping v. Biszping, h. Bisping; Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. 1, Warszawa 1904, s. 221.
- Bispink v. Biszping h. własnego; Adam Boniecki, Herbarz polski, t. 1, Warszawa 1899, s. 272.
- Janusz Iwaszkiewicz, Bisping v. Biszping v. Bispink Adam, h. własnego (zm. 1858), Polski Słownik Biograficzny, t. 2, Kraków 1936, s.113-114
- Moje wspomnienia w Massalanach spisane. Pamiętniki Jan Ordynata Bispinga 1842-1892, oprac. wstęp i przypisy Jerzy Z. Pająk, Jerzy Szczepański, Kielce 2017 – tom 8 serii "Kresy w polskich pamiętnikach i listach (1795-1918)"