Adam Międzybłocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Międzybłocki
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1885
Gryszkańce

Data i miejsce śmierci

25 sierpnia 1956
Gdańsk

Zawód, zajęcie

malarz

Grób Adama Międzybłockiego na cmentarzu Srebrzysko

Adam Międzybłocki (ur. 4 kwietnia 1885 w Gryszkańcach, zm. 25 sierpnia 1956[a][1] w Gdańsku) – polski malarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Około 1899 został uczniem Szkoły Rysunku w Wilnie, a następnie wyjechał do Krakowa, gdzie od 1908 studiował na Akademii Sztuk Pięknych. Jego profesorami byli Teodor Axentowicz, Leon Wyczółkowski i Józef Pankiewicz, naukę ukończył w 1913 otrzymując złoty medal za wybitne osiągnięcia podczas studiów. Po wybuchu I wojny światowej wyjechał do Tbilisi, gdzie kontynuował naukę w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Podróżował do Baku i po Armenii. Około 1917 wyjechał do Konstantynopola, gdzie również studiował techniki malarskie. W 1919 zamieszkał w Warszawie, rok później zgłosił się jako ochotnik do walki w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1922 zamieszkał w Wilnie, gdzie tworzył a zawodowo był nauczycielem rysunku. W latach 1924-1936 był zatrudniony na stanowisku rysownika na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, w Zakładzie Anatomii Opisowej, kierowanym przez prof. Michała Reichera[2][3]. Należał do Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków i do Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych z którymi wystawiał swoje prace. Po II wojnie światowej w ramach przesiedleń zamieszkał w Gdańsku.

Pochowany na gdańskim cmentarzu Srebrzysko (rejon IX, kwatera IV, rząd 4)[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Twórczość Adama Międzybłockiego obejmuje akwarelowe weduty Wilna, Warszawy, Krakowa i Gdańska. Malował również portrety, których sposób malowania był wzorowany na twórczości Teodora Axentowicza.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Na nagrobku podano datę śmierci 29 sierpnia 1956.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • "Czy wiesz kto to jest?", praca zbiorowa pod redakcją Stanisława Łozy, Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej Warszawa 1938, s. 486

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]