Aerocar
 Aerocar III w Muzeum Lotnictwa w Seattle | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
metalowy górnopłat, skrzydła i ogon składane |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji |
1949-1966 |
| Liczba egz. |
6 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1× 4-cylindrowy silnik rzędowy Lycoming O-320 |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10,36 m |
| Długość |
6,58 m |
| Powierzchnia nośna |
17,7 m² |
| Masa | |
| Własna |
682 kg |
| Użyteczna |
273 kg |
| Startowa |
955 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
216 km/h |
| Pułap |
4000 m |
| Zasięg |
560 km |
| Współczynnik obciążenia konstrukcji |
54 kg/m² |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 1 | |
Aerocar (znany także jako Taylor Aerocar) – samolot przystosowany do ruchu drogowego. Został zaprojektowany i zbudowany przez Moultona Taylora w roku 1949[1]. Jest to najsłynniejszy "latający samochód" wszech czasów. W sumie wyprodukowano tylko sześć pojazdów. Obecnie w stanie do lotu jest tylko jeden.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Samolot był górnopłatem z czteropodporowym podwoziem stałym[2].
Pojazd wyposażony został w śmigło pchające i składane skrzydła. Umożliwiało to na przekonfigurowanie samochodu w samolot w ciągu pięciu minut. Ogon i skrzydła samolotu po złożeniu były przygotowane do holowania[2].
Zostały zaprojektowane trzy wersje pojazdu oznaczone odpowiednio: I, II i III[2]. Obecnie firma pracuje nad nowym modelem, który ma nosić nazwę Aerocar 2000. Ma być on zbudowany na bazie samochodu Lotus Elise[3].
Osiągi[edytuj | edytuj kod]
Aerocar I[edytuj | edytuj kod]
- prędkość maksymalna: 172 km/h
- zasięg: 480 km
- pułap: 3,658 m
- prędkość wznoszenia: 168 m/min
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Taylor Aerocar III. museumofflight.org. [dostęp 2011-03-18]. (ang.).
- ↑ a b c Aerocar performance and specifications. pilotfriend.com. [dostęp 2011-03-18]. (ang.).
- ↑ The Aerocar Homepage. aerocar.com. [dostęp 2011-03-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-15)]. (ang.).