Aleja Wojska Polskiego w Olsztynie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
aleja Wojska Polskiego
Os. Wojska Polskiego, Os. Podleśna
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Olsztyn

Długość

5 225 m

Przebieg
ul. Partyzantów (wsch.)
ul. Bohaterów Bitwy Warszawskiej 1920 (płd.)
wiadukt kolejowy
światła ul. Dąbrowskiego
ul. Prusa
ul. Wyspiańskiego
ul. Nad Jarem
światła ul. Jagiellońska
ul. Kasprowicza (z lewej)
ul. Żeromskiego (z prawej)
ul. Kasprowicza (z lewej)
ul. Małeckiego (z prawej)
światła przejście dla pieszych
ul. Rataja
ul. Radiowa
ul. Baczewskiego
al. Sybiraków
ul. Parkowa (z lewej)
ul. Oficerska (z prawej)
początek Lasu Miejskiego
ul. Wrzosowa
ul. Turystyczna
Żółty szlak im. Piotra Diernowa w Olsztynie
rzeka Wadąg, granica administracyjna miasta
Położenie na mapie Olsztyna
Mapa konturowa Olsztyna, u góry znajduje się punkt z opisem „aleja Wojska Polskiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „aleja Wojska Polskiego”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „aleja Wojska Polskiego”
Ziemia53°48′09,1″N 20°28′53,8″E/53,802540 20,481617

Aleja Wojska Polskiego w Olsztynie – druga pod względem długości ulica w mieście[1]. Rozciąga się od skrzyżowania z ulicami Partyzantów i Bohaterów Bitwy Warszawskiej 1920 do północnych granic administracyjnych miasta, które wyznacza rzeka Wadąg. Duża część alei Wojska Polskiego przebiega przez olsztyński Las Miejski i prowadzi w kierunku miejscowości Dywity. Aleja wchodzi w skład drogi krajowej nr 51.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Aleja Wojska Polskiego biegnie równolegle do rzeki Łyny śladem historycznego traktu dobromiejskiego (jego początkiem była dzisiejsza ulica 1 Maja). Trakt spełniał również funkcję łącznika między miastem a jego zapleczem gospodarczym – umożliwiał dojazd do Lasu Dywickiego (las miejski) oraz do nieistniejącej już wsi miejskiej Sądyty, leżącej w pobliżu ujścia Wadąga do Łyny. Dwa razy do roku przepędzano tędy wielkie stado zwierząt hodowlanych na wspólne pastwiska[2].

Początkowo wraz z dzisiejszą ulicą 1 Maja tworzyła Szosę Dobromiejską (Guttstadter-Chaussee, Szosa Gutsztacka), która następnie została podzielona na ulicę Dobromiejską (Guttstädterstrasse, ulica Gutsztacka, dzisiejsza ul. 1 Maja) i ulicę Królewską (Königstrasse, dzisiejsza al. Wojska Polskiego)[3]. Przed II wojną światową na krótko zmieniono nazwę ulicy Królewskiej na Adolf-Hitler-Allee (aleja Adolfa Hitlera)[4]. Nazwa Aleja Wojska Polskiego została nadana w 1945 roku.

Plac położony naprzeciwko dzisiejszej Polikliniki przed 1945 rokiem nosił nazwę Georg-Zillch-Platz (plac Georga Zillicha). Po II wojnie światowej nie nadano mu nazwy.

Przy ul. Królewskiej (alei Wojska Polskiego) znajdowała się zajezdnia tramwajów konnych, a później tramwajów elektrycznych, która została zlikwidowana wraz z likwidacją komunikacji tramwajowej[5].

Do lat 90. XX wieku przy alei Wojska Polskiego 13 znajdowało się Kino Grunwald, które zostało zlikwidowane z powodów finansowych. Obecnie w budynku mieści się Auditorium Maximum Wyższej Szkoły Informatyki i Ekonomii TWP.

Obiekty[edytuj | edytuj kod]

Przy alei Wojska Polskiego znajdują się m.in.:

Komunikacja[edytuj | edytuj kod]

Aleją Wojska Polskiego biegną trasy 6 linii komunikacyjnych (w tym jednej nocnej i dwóch podmiejskich). Są to linie numer 108, 110, 112, 117, 136 oraz N02.

Przy Alei Wojska Polskiego znajduje się 12 przystanków autobusowych (po 6 w każdym kierunku). W ich skład wchodzą dwa przystanki (końcowy i startowy) pętli w Jakubowie.

Dane drogi[edytuj | edytuj kod]

Aleja Wojska Polskiego jest drogą posiadającą po jednym pasie ruchu w każdym kierunku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Najdłuższa, najmniejszy, najstarszy. Olsztyn bez tajemnic | olsztyn.wm.pl
  2. Olsztyn 1353-2003. praca zbiorowa pod red. Stanisława Achremczyka i Władysława Ogrodzińskiego; [aut. oprac. Stanisław Achremczyk et al.]. Olsztyn: Ośrodek Badań Naukowych i Towarzystwo Naukowe im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie, 2003, s. 566. ISBN 83-87643-38-6.
  3. Plan turystyczny Olsztyna, wydawnictwo Pharus-Verlag, 1925 rok
  4. Stanisław Piechocki: Dzieje olsztyńskich ulic. Wyd. rozszerzone i wzbogacone nowymi ilustracjami. Olsztyn: Agencja Wydawnicza „Remix”, 2002, s. 289. ISBN 83-87031-12-7.
  5. Tramwaje w Olsztynie [online], Encyklopedia Warmii i Mazur [dostęp 2022-11-15] (pol.).