Alfred Kranzfelder
 Korvettenkapitän
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1927–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
.svg){kind=small}
Alfred Kranzfelder (ur. 10 lutego 1908 w Kempten, zm. 10 sierpnia 1944 w Berlinie) – oficer niemiecki w stopniu Korvettenkapitän, uczestnik II wojny światowej, członek ruchu oporu, uczestnik spisku przejęcia władzy 20 lipca, za udział w którym został skazany na karę śmierci i stracony.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Alfred Kranzfelder urodził się 10 lutego 1908 roku w Kempten[1]. Po zdaniu matury w 1927 roku[1] wstąpił do Reichsmarine[2]. W 1931 roku awansował na stopień Leutnant zur See a dwa lata później na Oberleutnant zur See[1]. W 1936 roku uzyskał stopień Kapitänleutnant[1]. W 1937 roku służył na krążowniku „Admiral Scheer”[3] i brał udział w operacjach podczas hiszpańskiej wojny domowej w latach 1936–1938[4].
W lutym 1940 roku, z powodów zdrowotnych, został przeniesiony do służby w Berlinie[2]. W stolicy służył w Naczelnym Dowództwie Marynarki Wojennej (niem. Oberkommando der Marine, OKM)[2] – był oficerem łącznikowym z ministerstwem spraw zagranicznych[3]. Wówczas poznał Bertholda Schenka Grafa von Stauffenberga, z którym się zaprzyjaźnił[3]. Służąc w Naczelnym Dowództwie, Kranzfelder nabrał przekonania o niekompetencji Hitlera w prowadzeniu wojny, co zadecydowało o jego zaangażowaniu się w działalność ruchu oporu[3]. W 1941 roku awansował na stopień Korvettenkapitän[4].
Brał udział w przygotowywaniu planów przejęcia władzy i bezpośrednio przed zamachem 20 lipca pozostawał w kontakcie z Clausem von Stauffenbergiem[3]. Zadaniem Kranzfeldera było wywiedzenie się jak admirałowie Karl Dönitz (1891–1980) i Wilhelm Meisel (1891–1974) reagować będą na pucz wojskowy – czy podporządkują się rozkazom feldmarszałka Erwina von Witzlebena (1881–1944) – i zameldowanie o tym spiskowcom[3][4].
Po nieudanej próbie przejęcia władzy 20 lipca Kranzfelder został aresztowany przez Gestapo 24 lipca na podstawie dowodów o odbytych rozmowach z Clausem von Stauffenbergiem[3]. Najprawdopodobniej wtedy został wydalony z Kriegsmarine[3].
10 sierpnia 1944 roku Kranzfelder został skazany na śmierć przez Trybunał Ludowy i stracony tego samego dnia w Berlinie-Plötzensee[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alfred Kranzfelder. [w:] Gedenkstätte Deutscher Widerstand [on-line]. [dostęp 2020-06-08]. (niem.).
- Don Allen Gregory: After Valkyrie: Military and Civilian Consequences of the Attempt to Assassinate Hitler. McFarland, 2018. ISBN 978-1-4766-3447-0. [dostęp 2020-06-08]. (ang.).
- Werner Rahn: Deutsche Marinen im Wandel: Vom Symbol nationaler Einheit zum Instrument internationaler Sicherheit. Oldenbourg Verlag, 2009. ISBN 978-3-486-59464-5. [dostęp 2020-06-08]. (niem.).