Amerykanie pochodzenia salwadorskiego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Amerykanie pochodzenia salwadorskiego
Ilustracja
Odsetek Amerykanów pochodzenia salwadorskiego według stanów
Populacja

1 371 666
(dane z 2006)

Miejsce zamieszkania

Kalifornia · Waszyngton · Maryland · Wirginia · Teksas · Nowy Jork

Język

angloamerykański · hiszpański

Religia

katolicyzm (większość) · protestantyzm

Pokrewne

Metysi · Europejczycy · Indianie

Amerykanie salwadorskiego pochodzenia – obywatele lub rezydenci Stanów Zjednoczonych, których przodkowie pochodzą z Salwadoru, bądź też imigranci z tego kraju. W 2006 r. ich liczba wynosiła ponad 1 370 000 ludzi (według Amerykańskiego Biuro Cenzusowego 1 371 666[1]). Salwadorczycy to czwarta pod względem wielkości hiszpańskojęzyczna grupa etniczna w USA[2].

Rozmieszczenie[edytuj | edytuj kod]

Większość z nich zamieszkuje tzw. Większe Los Angeles (zurbanizowane tereny rozciągające się między Los Angeles, Riverside i Long Beach), Obszar Metropolitalny Waszyngton (WaszyngtonArlingtonAlexandria) oraz stany Maryland i Wirginia. Wielu Salwadorczyków mieszka też w Houston, Austin, Dallas i innych metropolitalnych obszarach Kalifornii (San Francisco Bay Area i Inland Empire). Znaczące społeczności znajdują się także w Nowym Jorku i New Jersey.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Exodus Salwadorczyków z ich ojczystego kraju miał dwie główne przyczyny – gospodarcze i polityczne. Największa fala migracji miała miejsce w czasie wojny domowej w Salwadorze w latach 1980–1992. Salwador opuściło wówczas od 20% do 30% jego mieszkańców. Prawie połowa z nich (czyli jakieś 500 tys. ludzi) osiedliła się w Stanach Zjednoczonych. Przed tą migracją, populacja Amerykanów salwadorskiego pochodzenia wynosiła nieco ponad 10 tys. osób[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Census 2006 Selected Population Profile in the United States: Salvadorans. [dostęp 2011-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-21)].
  2. Statistical Portrait of Hispanics.
  3. Faren Bachelis (1990). The Central Americans. New York: Chelsea House. pp. p. 10.