Amiral Charner (1893)
 Wygląd pierwotny, z masztami bojowymi | |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki |
lipiec 1889 |
| Wodowanie | |
 Marine nationale
| |
| Wejście do służby |
1894 |
| Zatopiony |
11 lutego 1916 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
4681 t |
| Długość |
110,0 m[1] |
| Szerokość |
14,0 m |
| Zanurzenie |
6,0 m |
| Napęd | |
| 16 kotłów parowych, 2 maszyny parowe HTE o mocy ind. 8000 KM | |
| Prędkość |
18-19 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 2 działa 194 mm L45 (2xI) 6 dział 138,6 mm L45 (6xI) 4 działa 65 mm 4 działa 47 mm 6 armat rewolwerowych 37 mm 4 wt 450 mm | |
| Opancerzenie | |
| burty 90 mm, wieże 110 mm, pokład 65-55 mm, wieża dowodzenia 110 mm | |
| Załoga |
393 |
Amiral Charner – francuski mały krążownik pancerny z drugiej połowy XIX wieku. Główna jednostka typu Amiral Charner. Okręt nazwano na cześć admirała Léonarda Charnera. Zatopiony 11 lutego 1916 roku przez dowodzony przez Otto Hersinga niemiecki okręt podwodny U-21.
Krążownik wyposażony był w 16 kotłów parowych Belleville i dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania (z tłokami poziomymi). Okręt uzbrojony był w dwie armaty okrętowe kalibru 194 mm L/45 Mle 1887 w wieżach na dziobie i rufie, sześć armat kalibru 138,6 mm L/45 Mle 1887 lub 1891 w wieżach po 3 w każdej burcie, cztery armaty dziewięciofuntowe (65 mm), cztery armaty trzyfuntowe (47 mm), sześć armat rewolwerowych 1-funtowych (37 mm) i cztery wyrzutnie torped kal. 450 mm.
"Amiral Charner" brał udział w I wojnie światowej. Do listopada 1914 zajmował się eskortą transportów do Maroka, następnie działał na wschodnim Morzu Śródziemnym. Między 4 a 22 września 1915 roku wziął udział w ewakuacji 4092 Ormian broniących się przed ludobójstwem ze strony Turków, transportując 347 osób[2]. 8 lutego 1916 roku został storpedowany koło Bejrutu przez niemiecki okręt podwodny U-21. Trafiony okręt zatonął tak szybko, że z załogi ocalał tylko jeden człowiek[3].
- Szczegółowy opis i dane w artykule krążowniki pancerne typu Amiral Charner
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b S. Bałakin, op.cit.
- ↑ Gerard Garier. Krążownik pancerny Jeanne d'Arc. „Okręty Wojenne”. Nr specjalny 58: Krążowniki jedynaki. Część I, s. 19-20, 2016. Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
- ↑ FRENCH CRUISER SUNK FEB. 8.; One Live Sailor and 14 Dead of Amiral Charner Picked Up.. „The New York Times”. 1916-02-15.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- (ang.) Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugene Kolesnik (red.): Conway's All The World's Fighting Ships 1860-1905. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1979, s. 304. ISBN 0-85177-133-5.
- (ros.) Siergiej Bałakin (С. А. Балакин), WMS Francji 1914-1918 gg. (ВМС Франции 1914-1918 гг.), Morskaja Kollekcja nr 3/2000
|
- Poprzednik: „Dupuy de Lôme”
- Następca: „Pothuau”