Andrzej Zachariasz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Leszek Zachariasz
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1945[1]
Górka[1]

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia filozofii, metafilozofia, teoria bytu, teoria poznania[2]
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej

Doktorat

1975[1]
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

1983[1]

Profesura

27 grudnia 1993[2]

Andrzej Leszek Zachariasz (ur. 26 lutego 1945 w Górce Kościejowskiej) – polski filozof, profesor nauk humanistycznych, pracownik naukowy Międzywydziałowego Instytutu Filozofii Uniwersytetu Rzeszowskiego i Instytutu Filozofii Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej[1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentem studiów doktoranckich Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej[1], w 1975 r. doktoryzował się na podstawie pracy zatytułowanej Koncepcja poznania historycznego w filozofii Henryka Rickerta, w 1983 r. otrzymał habilitację za pracę pt. Człowiek a poznanie humanistyczne w filozofii W. Diltheya[1]. W 1993 r. uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych[2]. Był zatrudniony w Instytucie Filozofii na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej[2].

Pracował na stanowisku dyrektora na Międzywydziałowym Instytucie Filozofii Uniwersytetu Rzeszowskiego[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Andrzej L. Zachariasz 26 lutego 1945 w Górce k/ Racławic Kościuszkowskich. independentresearcher. [dostęp 2023-12-02].
  2. a b c d e f Prof. dr hab. Andrzej Leszek Zachariasz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2023-12-02].