Andrzej Zalewski (wiceminister)
Zawód, zajęcie |
prawnik, urzędnik państwowy |
---|---|
Stanowisko |
wiceminister spraw wewnętrznych i administracji (1992) |
Andrzej Zalewski – polski prawnik i urzędnik państwowy, w 1992 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia prawnicze, praktykował jako adwokat (występował m.in. jako pełnomocnik Zygmunta Wrzodaka[1]). Działał jako ekspert w komisji Rokity, w ramach której kierował zespołem badającym pacyfikację kopalni „Wujek”[2], a także zajmował się śmiercią Tadeusza Wądołowskiego[3]. Od 9 marca do 9 czerwca 1992 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, odpowiedzialnego m.in. za policję[4]. Uczestniczył w pracach nad listą Macierewicza jako jej wykonawca, przygotowywał też projekt ustawy dotyczącej obowiązkowej lustracji osób publicznych[5]. Podał się do dymisji w związku z kontrowersjami dotyczącymi pracy resortu w czasie urzędowania Macierewicza (był w tej sprawie przesłuchiwany przez tzw. komisję Ciemniewskiego)[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Janas przeciwko Wrzodakowi. Rzeczpospolita, 8 grudnia 1993. [dostęp 2020-04-24].
- ↑ Piotr Lipiński: Oskarżony pyta świadka. Gazeta Wyborcza, 7 czerwca 1995. [dostęp 2020-04-24].
- ↑ Kto sprawdzi Kornatowskiego?. gazeta.pl, 3 kwietnia 2007. [dostęp 2020-04-24].
- ↑ Marcin Dzierżanowski, Anna Gielewska: Antoni Macierewicz. Biografia nieautoryzowana. Otwarte, 2018. ISBN 978-83-240-4180-0.
- ↑ Ćwierć wieku temu upadł rząd Jana Olszewskiego. polskieradio.pl, 4 czerwca 2017. [dostęp 2020-04-24].
- ↑ Jerzy Jachowicz, Dominika Wielowieyska: Jacek Taylor: 30 godzin niszczenia akt. Gazeta Wyborcza, 8 czerwca 1992. [dostęp 2020-04-24].