Antoni Dobrowolski (pedagog)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Dobrowolski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 października 1904
Wolbórz

Data i miejsce śmierci

21 października 2012
Dębno

Zawód, zajęcie

pedagog

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Oświęcimski Medal Rodła Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”
Odznaka Honorowa Gryfa Pomorskiego 1

Antoni Dobrowolski (ur. 8 października 1904 w Wolborzu, zm. 21 października 2012 w Dębnie) – polski pedagog, najstarszy znany ocalały więzień Auschwitz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie wielodzietnej; dwa tygodnie po osiągnięciu pełnoletniości został sierotą. W 1931 uzyskał dyplom nauczyciela Publicznej Szkoły Powszechnej, a następnie został kierownikiem szkoły w Studziankach. Na własną prośbę 1 lipca 1935 został przeniesiony do siedmioklasowej Publicznej Szkoły Powszechnej w Rzeczycy, gdzie od października 1939 (po wybuchu wojny) prowadził tajne nauczanie. Był też członkiem Tajnej Organizacji Nauczycielskiej. Aresztowany w czerwcu 1942 przez Gestapo, trafił kolejno do obozów Auschwitz, gdzie otrzymał nr 38081, Groß-Rosen i Sachsenhausen, w którym wiosną 1945 doczekał wolności. Po wojnie zamieszkał w Dębnie, gdzie kontynuował pracę pedagoga.

Został pochowany tamże na cmentarzu komunalnym przy ul. Tadeusza Kościuszki[1]. W chwili śmierci w wieku 108 lat był drugim najstarszym mężczyzną w Polsce za Józefem Kowalskim.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Grób: XVII.20.8. cmentarze24.pl. [dostęp 2020-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-17)]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]