Antoni Weynerowski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
przedsiębiorca |
Antoni Karol Weynerowski (ur. 1864, zm. 1939) – polski przedsiębiorca, właściciel Fabryki Obuwa „Leo” (późniejsze Pomorskie Zakłady Przemysłu Skórzanego „Kobra”) w Bydgoszczy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 12 czerwca 1864 w Bydgoszczy[1]. Był synem Wiktora Weynerowskiego, założyciela fabryki obuwia filcowego oraz Joanny z d. Olesek. Po ukończeniu nauki w gimnazjum bydgoskim pracował w firmie ojca, a od 1891 przejął kierownictwo zakładu „W. Weynerowski i syn Fabryka Obuwia”. W 1906 przy ul. Chocimskiej wybudował nowy zakład, w który zatrudniano ok. 300 osób, a po śmierci ojca w 1917 został prawnym właścicielem fabryki[1]. Posiadał także majątek ziemski w Myślęcinku, tartak parowy z fabryką mebli przy ulicy Jagiellońskiej, willę przy ul. Toruńskiej 165 oraz nieruchomość przy ul. Gdańskiej 61[1]. Po przejściu Bydgoszczy do odrodzonego państwa polskiego w 1920 był członkiem tymczasowego magistratu Bydgoszczy jako honorowy radca miejski[1]. Wspomagał polski ruch narodowy poprzez sponsoring szkolnictwa oraz bezrobotnych. Działał bez rozgłosu i unikał zaszczytów. W 1929 fabrykę obuwia przekazał synom Henrykowi i Witoldowi, którzy na jej bazie w 1931 utworzyli spółkę prawa handlowego „LEO” Fabryka Obuwia S.A., jedną z największych w Polsce[1]. Po wkroczeniu Niemców do Bydgoszczy we wrześniu 1939 wyjechał z rodziną na wschód. Zmarł 29 listopada 1939 w Brześciu nad Bugiem zajętym przez wojska radzieckie[1].
W 1945 znacjonalizowana fabryka obuwia „Leo” została przekształcona w wielozakładowe przedsiębiorstwo Bydgoskie Fabryki Obuwia, a w 1960 w Pomorskie Zakłady Przemysłu Skórzanego „Kobra”[2].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Antoni Weynerowski był żonaty z Leokadią z domu Kentzer[1]. Miał synów: Leona Teodora (ur. 1899, zginął w bitwie pod Verdun[2]); Henryka (ur. 1901); Witolda Klemensa (ur. 1904, po 1939 wyjechał z rodziną do Holandii[2]) oraz córkę Helenę Apolonię (ur. 1917)[1].