Apsel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Apsel umieszczony między grotmasztem i bezanmasztem na jednostce typu kecz
Apsel na jednostce typu slup

Apsel, bezansztaksel – żagiel należący do grupy sztaksli o kształcie trójkątnym. Zawieszany jest między grotmasztem i bezanmasztem na (zwykle wypinanym) sztagu bezanmasztu. Zastosowanie go w zwykłym takielunku dwumasztowym wymaga na ogół zrzucenia grota i wypięcia bomu na stałe, lub tylko na czas zwrotu, tzn. apsel praktycznie uniemożliwia halsowanie przy pełnym ożaglowaniu. Pierwszy raz zastosowany na keczu sztakslowym Vamarie w 1933 roku[potrzebny przypis].

Apslem (lub achtersztakslem) bywa także nazywany żagiel stawiany czasem na achtersztagu łodzi o takielunku jednomasztowym (np. slupie). Służy zazwyczaj do polepszenia zrównoważenia żaglowego w kursach ostrych, a także jako żagiel kotwiczny, w szczególnych wypadkach jako awaryjny, sztormowy lub manewrowy.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zbigniew Jan Milewski: Projektowanie i budowa jachtów żaglowych. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1974.
  • Jerzy W. Dziewulski: Wiadomości o jachtach żaglowych. Warszawa: Alma-Press, 2008, s. 408, 200-203. ISBN 978-83-7020-358-0.