Argumentum ad misericordiam

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Argumentum ad misericordiam (łac. „argument odwołujący się do litości”) – pozamerytoryczny sposób argumentowania, w którym dyskutant porzuca właściwy spór, starając się w sposób afektowany odwołać do uczuć audytorium[1]. Poprzez presję emocjonalną stara się wpłynąć na słuchaczy.

Przykład[edytuj | edytuj kod]

  • Student, który nie zdał egzaminu, prosi wykładowcę, by nie stawiał mu oceny niedostatecznej, ponieważ straci przez to stypendium i nie będzie go stać na dalszą naukę.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zenon Ziembiński: Logika praktyczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997.
  • Tadeusz Kwiatkowski: Logika ogólna. Wydawnictwo UMCS, Lublin 1998.
  • Narcyz Łubnicki: Nauka poprawnego myślenia. "Biblioteka Problemów", PWN, Warszawa 1963.
  • Witold Marciszewski [red.]: Mała encyklopedia logiki. Ossolineum, 1988.
  • Teresa Hołówka: Kultura logiczna w przykładach, PWN, Warszawa 2005.