Arnold Vanderlyde

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arnold Vanderlyde
Ilustracja
Arnold Vanderlyde (z prawej) w walce z Roberto Balado w 1990 w Berlinie
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1963
Sittard

Wzrost

198 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Holandia
Igrzyska olimpijskie
brąz Los Angeles 1984 boks
(waga ciężka)
brąz Seul 1988 boks
(waga ciężka)
brąz Barcelona 1992 boks
(waga ciężka)
Mistrzostwa świata
srebro Reno 1986 waga ciężka
srebro Sydney 1991 waga ciężka
Mistrzostwa Europy
złoto Turyn 1987 waga ciężka
złoto Ateny 1989 waga ciężka
złoto Göteborg 1991 waga ciężka
brąz Budapeszt 1985 waga ciężka
Odznaczenia
Członek Orderu Oranje-Nassau (Holandia)
Strona internetowa

Arnold Petrus Maria Vanderlyde pisany również Vanderlijde (ur. 24 stycznia 1963 w Sittard[1]) – holenderski bokser walczący w kategorii ciężkiej, trzykrotny medalista olimpijski.

Rozpoczął uprawianie boksu w 1978. Walczył w wadze ciężkiej (do 91 kilogramów).

Wystąpił na mistrzostwach Europy w 1983 w Warnie, ale przegrał pierwszą walkę w ćwierćfinale z późniejszym mistrzem Aleksandrem Jagubkinem z ZSRR[2]. Na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles zdobył brązowy medal, przegrywając w półfinale z Williem de Witem z Kanady[1]. Brązowy medal wywalczył również na mistrzostwach Europy w 1985 w Budapeszcie, po porażce w półfinale z Gyulą Alvicsem z Węgier[3].

Został srebrnym medalistą mistrzostw świata w 1986 w Reno po wygranej w półfinale z Michaelem Benttem ze Stanów Zjednoczonych i przegranej w finale z Félixem Savónem z Kuby[4]. Zwyciężył na mistrzostwach Europy w 1987 w Turynie wygrywając w finale z Ramzanem Sibijewem z ZSRR[5].

Ponownie zdobył brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu, gdzie pokonał Henry’ego Akinwande z Wielkiej Brytanii i Gyulę Alvicsa, a w półfinale przegrał z późniejszym mistrzem Rayem Mercerem z USA[1]. Na kolejnych mistrzostwach Europy w 1989 w Atenach obronił tytuł mistrzowski po zwycięstwach w półfinale nad Andrzejem Gołotą i w finale na Axelem Schulzem z NRD[6]. Natomiast na mistrzostwach świata w 1989 w Moskwie przegrał pierwszą walkę z Félixem Savónem[7].

Po raz trzeci zdobył złoty medal na mistrzostwach Europy w 1991 w Göteborgu[8]. Zajął drugie miejsce na mistrzostwach świata w 1991 w Sydney, po raz kolejny przegrywając w finale z Savónem[9].

Na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie zdobył po raz trzeci brązowy medal. W półfinale znowu pokonał go Savón[1]. Po tym turnieju zakończył karierę bokserską.

Arnold Vanderlyde był mistrzem Holandii w wadze ciężkiej w latach 1983 i 1985-1991[10].

Stoczył w sumie 254 walki, z których wygrał 233, przegrał 20 i zremisował 1[10]. Nigdy nie przeszedł na zawodowstwo.

Został wybrany najlepszym sportowcem Holandii w 1991. W 1994 został kawalerem Orderu Oranje-Nassau[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Arnold Vanderlijde [online], olympedia.org [dostęp 2021-01-21] (ang.).
  2. 25.European Championships – Varna, Bulgaria – May 7-15 1983 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-05-01] (ang.).
  3. 26.European Championships – Budapest, Hungary – May 25 – June 2 1985 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-05-01] (ang.).
  4. 4.World Championships – Reno, USA – May 8-18 1986 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-05-01] (ang.).
  5. 27.European Championships – Torino, Italy – May 28 – June 7 1987 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-05-01] (ang.).
  6. 28.European Championships – Athens, Greece – May 29 – June 3 1989 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-05-01] (ang.).
  7. 5.World Championships – Moscow, Soviet Union – September 17 – October 1 1989 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-05-01] (ang.).
  8. 29.European Championships – Gothenburg, Sweden – May 7-12 1991 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-05-01] (ang.).
  9. 6.World Championships – Sydney, Australia – November 15-23 1991 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-05-01] (ang.).
  10. a b c Strona oficjalna Arnolda Vanderlyde [online] [dostęp 2013-05-01] (niderl.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]