Awolicja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Awolicja, jako przejaw różnych form psychopatologii, jest zmniejszeniem zdolności do inicjowania i kontynuowania działań oraz dążenia do świadomego realizowania celów życiowych[1]. Zaniedbywane aktywności zwykle obejmują czynności rutynowe, takie jak hobby, chodzenie do pracy i/lub szkoły, a przede wszystkim angażowanie się w zajęcia towarzyskie. Osoba doświadczająca awolicji może pozostać w domu przez dłuższy czas, zamiast szukać pracy lub relacji rówieśniczych.

Awolicja występuje w:

  • schizofrenii,
  • organicznych zaburzeniach psychicznych,
  • uzależnieniu od substancji psychoaktywnych[2].

Leczenie[edytuj | edytuj kod]

Arypiprazol może być przydatny w leczeniu zespołu apatii (awolicji). Jednak jego rola i skuteczność w leczeniu apatii wymaga dalszych badań w badaniach klinicznych[3].

Wykazano, że amisulpryd w małych dawkach jest skuteczniejszy niż placebo w leczeniu negatywnych objawów schizofrenii, w tym awolicji. Działa poprzez blokowanie presynaptycznych receptorów dopaminy, powodując uwalnianie dopaminy do synaps[4].

Zawarta w kratomie mitragynina może mieć zdolność zmniejszania awolicji[5].

Znacznie zmniejszona liczba neuronów dopaminergicznych kory przedczołowej wiąże się z awolicją. Kwasy tłuszczowe omega-3 mogą zwiększać poziom dopaminy w korze przedczołowej o 40% i mogą potencjalnie zapewniać korzyści terapeutyczne[6][7]

Psychoterapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest rodzajem psychoterapii, która jest najbardziej obiecująca w leczeniu awolicji (i innych negatywnych objawów schizofrenii)[8]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Diagnostic and statistical manual of mental disorders : DSM-5, Arlington, VA : American Psychiatric Association, 2013, ISBN 978-0-89042-554-1 [dostęp 2021-12-04].
  2. Marek Jarema, Leksykon schizofrenii, Poznań: Termedia Wydawnictwo Medyczne, 2010, s. 14, ISBN 978-83-62138-34-0, OCLC 751115998.
  3. Varun Monga, Prasad R. Padala, Aripiprazole for Treatment of Apathy, „Innovations in Clinical Neuroscience”, 12 (9-10), 2015, s. 33–36, ISSN 2158-8333, PMID26634180, PMCIDPMC4655898 [dostęp 2021-12-04].
  4. Marc Krause i inni, Antipsychotic drugs for patients with schizophrenia and predominant or prominent negative symptoms: a systematic review and meta-analysis, „European Archives of Psychiatry and Clinical Neuroscience”, 268 (7), 2018, s. 625–639, DOI10.1007/s00406-018-0869-3, ISSN 0940-1334, PMID29368205 [dostęp 2021-12-04] (ang.).
  5. Lindsay E. Johnson i inni, The Potential for Kratom as an Antidepressant and Antipsychotic, „The Yale Journal of Biology and Medicine”, 93 (2), 2020, s. 283–289, ISSN 0044-0086, PMID32607089, PMCIDPMC7309668 [dostęp 2021-12-04].
  6. Malcolm Peet i inni, Depleted red cell membrane essential fatty acids in drug-treated schizophrenic patients, „Journal of Psychiatric Research”, 29 (3), 1995, s. 227–232, DOI10.1016/0022-3956(95)00001-L [dostęp 2021-12-04] (ang.).
  7. The Importance of Omega-3 [online], web.archive.org, 19 kwietnia 2011 [dostęp 2021-12-04] [zarchiwizowane z adresu 2011-04-19].
  8. Ori Elis, Janelle M. Caponigro, Ann M. Kring, Psychosocial treatments for negative symptoms in schizophrenia: Current practices and future directions, „Clinical psychology review”, 33 (8), 2013, s. 914–928, DOI10.1016/j.cpr.2013.07.001, ISSN 0272-7358, PMID23988452, PMCIDPMC4092118 [dostęp 2021-12-04].