K-38
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Projekt |
671 (Jorsz) |
| Oznaczenie NATO |
Victor I |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
1963 |
| Wodowanie |
28 lipca 1966 |
 MW ZSRR
| |
| Nazwa |
K-38, B-38 |
| Wejście do służby |
5 listopada 1967 |
 MW Rosji
| |
| Nazwa |
B-38 |
| Wejście do służby |
1991 |
| Wycofanie ze służby |
1 września 1995 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
93 metry |
| Szerokość |
10,6 metra |
| Zanurzenie |
7,2 metra |
| Zanurzenie testowe |
400 |
| Rodzaj kadłuba | |
| Materiał kadłuba | |
| Napęd | |
| 2 reaktory WM-4P 1 turbina parowa (31 000KM) 1 śruba | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Sensory | |
| sonar: Rubin MGK-300 | |
| Uzbrojenie | |
| 18 torped ZOP | |
| Wyrzutnie torpedowe |
6 x 533 mm |
| Załoga |
76 |
K-38, później B-38 – pierwszy radziecki myśliwski okręt podwodny z napędem jądrowym projektu 671 (NATO: Victor). Budowę okrętu rozpoczęto w kwietniu 1963 roku. K-38 zapoczątkował budowę nuklearnych okrętów podwodnych w stoczni Admiralicji w Leningradzie, która w 1959 roku wybudowała pierwszy na świecie nuklearny statek nawodny. Okręt był budowany pod numerem stoczniowym 600[1]. 28 lipca 1966 roku K-38 został zwodowany do rzeki Fontanka. W listopadzie tego roku zbyt duże ciśnienie w generatorze pary spowodowało awarię podczas testu nuklearnej siłowni okrętu. Po dokonaniu niezbędnych napraw w lipcu 1967 roku okręt umieszczono w doku transportowym i przetransportowano do Zakładu nr 402 w Siewierodwińsku, gdzie został ukończony i poddany testom na Morzu Białym, po czym wprowadzony do służby we Flocie Północnej 5 listopada 1967 roku, którą pełnił do 1991 roku. Pierwszym dowódcą był komandor porucznik Je. Czernow[2].
K-38 we wrześniu–październiku 1971 roku wraz z K-323 odbył rejs pod lodami Arktyki[3]. W 1979 roku okręt pełnił służbę bojową na wodach Zatoki Perskiej[2].
29 sierpnia 1991 roku wraz z innymi okrętami tego typu został przeklasyfikowany z krążowniczego okrętu podwodnego na duży okręt podwodny, co pociągnęło zmianę oznaczenia z litery K na B[4][5]. Został następnie przejęty przez marynarkę wojenną Rosji.
Okręt wycofano formalnie ze służby 1 września 1995 roku[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Iljin i Kolesnikow 2000 ↓, s. 9.
- ↑ a b Iljin i Kolesnikow 2000 ↓, s. 10.
- ↑ Iljin i Kolesnikow 2000 ↓, s. 11.
- ↑ Pawłow 1997 ↓, s. 27.
- ↑ Iljin i Kolesnikow 2000 ↓, s. 17.
- ↑ Pawłow 1997 ↓, s. 143.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Paweł Podwig, Oleg Bukharin, Timur Kadyszew, Eugene Miasnikow: Russian Strategic Nuclear Forces. The MIT Press, 2004. ISBN 0-2626-6181-0.
- Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K.J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
- Władimir Iljin, Aleksandr Kolesnikow. Otieczestwiennyje atomnyje podwodnyje łodki. „Tiechnika i Woorużenije”. 5-6/2000, maj-czerwiec 2000. (ros.).
- Aleksandr Pawłow: Wojennyje korabli Rossii 1997–1998 g. Wyd. V. Jakuck: 1997. (ros.).