Barania Baszta
49°12′04″N 20°11′52″E/49,201111 20,197778 Barania Baszta (wśród podpisanych formacji) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Pierwsze wejście |
24 września 1901 r. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°12′04″N 20°11′52″E/49,201111 20,197778
| |
Barania Baszta (słow. Barania bašta[1]) – drugorzędne i mało wybitne wzniesienie znajdujące się w długiej południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika, w masywie Baranich Rogów w słowackiej części Tatr Wysokich. Od głównego, południowo-wschodniego wierzchołka Baranich Rogów Barania Baszta oddzielona jest płytkim siodłem Przełączki za Baranią Basztą, od wschodu natomiast sąsiaduje z Baranim Mnichem oddzielonym Przełączką za Baranim Mnichem. Na wierzchołek Baraniej Baszty nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, dla taterników największym wyzwaniem jest jej wschodnia ściana opadająca w kierunku Doliny Dzikiej. Od strony południowego zachodu pod szczyt podchodzą rumowiska Baraniej Galerii. Najdogodniejszym sposobem wejścia na jej wierzchołek jest przejście granią od Baraniej Przełęczy.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze zarejestrowane wejścia turystyczne:
- Kazimierz Bizański, Janusz Chmielowski, Witold Chmielowski, Adam Lewicki, Jan Bachleda Tajber, Klemens Bachleda i Wojciech Brzega, 24 września 1901 r. – letnie,
- Tibold Kregczy, Lajos Rokfalusy i Zoltán Votisky, 17 kwietnia 1911 r. – zimowe.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XX. Baranie Rogi – Durny Szczyt. Warszawa: Sport i Turystyka, 1976, s. 70-71.