Bet ha-Emek
32°58′16″N 35°08′42″E/32,971111 35,145000 Wjazd do kibucu Bet ha-Emek | |
| Państwo | |
|---|---|
| Dystrykt | |
| Poddystrykt | |
| Samorząd Regionu | |
| Wysokość |
50 m n.p.m. |
| Populacja (2011) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
25115 |
Położenie na mapie Dystryktu Północnego  | |
Położenie na mapie Izraela  | |
| 32°58′16″N 35°08′42″E/32,971111 35,145000
| |
| Strona internetowa | |
Bet ha-Emek (hebr. בית העמק) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Matte Aszer, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców (Ha-Tenu’a ha-Kibbucit).
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Kibuc Bet ha-Emek jest położony na wysokości 50 metrów n.p.m. na zboczach wzgórz Zachodniej Galilei. Okoliczny teren łagodnie opada w kierunku zachodnim na równinę przybrzeżną Izraela. Na południe od osady przepływa strumień Zoch, a na północy strumień Bet ha-Emek. W otoczeniu znajdują się miasta Akka i Naharijja, miejscowości Kafr Jasif, Dżudajda-Makr i Mazra’a, kibuce Szamerat, Lochame ha-Geta’ot i Ewron, moszawy Netiw ha-Szajjara, Amka i Regba, wioska komunalna Aszerat, wioska chrześcijańska Nes Ammim, oraz arabska wioska Szajch Dannun.
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
Bet ha-Emek jest położony w Samorządzie Regionu Matte Aszer, w Poddystrykcie Akka, w Dystrykcie Północnym.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Stałymi mieszkańcami kibucu są wyłącznie Żydzi. Tutejsza populacja jest świecka[1][2]:
Historia[edytuj | edytuj kod]
W czasach krzyżowców w rejonie tym wybudowano zamek obronny nazywany Coket. Później istniała tutaj arabska wioska Kuwajkat. Przyjęta 29 listopada 1947 roku Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 przyznała ten obszar państwu arabskiemu[3]. Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny w wiosce stacjonowały arabskie milicje, które paraliżowały żydowską komunikację w Galilei. Z tego powodu w nocy z 18 na 19 stycznia 1948 roku żydowska organizacja paramilitarna Hagana podjęła nieudaną próbę zajęcia wioski. Do kolejnego ataku doszło w nocy z 6 na 7 lutego[4]. Podczas I wojny izraelsko-arabskiej izraelska armia przeprowadziła operację „Dekel”. Na samym jej początku, w nocy z 8 na 9 lipca 1948 roku Izraelczycy po krótkiej walce zajęli wioskę Kuwajkat. Większość mieszkańców uciekła wówczas do sąsiednich arabskich wiosek. Tych którzy pozostali wysiedlono do wioski Kafr Jasif, natomiast wszystkie domy wyburzono[5].
Współczesny kibuc został założony w 1949 roku przez członków młodzieżowej organizacji syjonistycznej Ha-Bonim Deror z Węgier. W 1952 roku doszło do politycznego rozłamu wewnątrz członków kibucu, w wyniku czego osadę opuściła większość z grupy założycielskiej. W kolejnych latach ich miejsce zajęli nowi emigranci z Wielkiej Brytanii, Holandii, Stanów Zjednoczonych, Ameryki Południowej i Afryki Północnej[6]. W latach 80. XX wieku kibuc znalazł się w kryzysie gospodarczym. Obecnie jest w trakcie przekształceń prywatyzacyjnych[7]. W 2012 roku przystąpiono do budowy nowych domów mieszkalnych, które zostaną wystawione na sprzedaż[8].
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Nazwa kibucu została zaczerpnięta od biblijnego miasta Bet-Haemek, należące do izraelskiego pokolenia Asera[a]. Nazwa tłumaczona na język polski oznacza Dom Doliny.
Edukacja[edytuj | edytuj kod]
Kibuc utrzymuje przedszkole. Starsze dzieci są dowożone do szkoły podstawowej i średniej w kibucu Kabri.
Kultura i sport[edytuj | edytuj kod]
W kibucu znajduje się dom kultury z biblioteką. Z obiektów sportowych jest basen pływacki oraz boisko do piłki nożnej.
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Gospodarka kibucu opiera się na intensywnym rolnictwie i sadownictwie. Uprawia się awokado i banany. Hoduje się drób oraz bydło mleczne. Z przedsiębiorstw jest fabryka obuwia ortopedycznego oraz zakład produkujący wyroby z jedwabiu. Część mieszkańców pracuje poza kibucem, dojeżdżając do pobliskich stref przemysłowych.
Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]
Kibuc posiada własną przychodnię zdrowia, sklep wielobranżowy i warsztat mechaniczny.
Transport[edytuj | edytuj kod]
Z kibucu wyjeżdża się na wschód na drogę nr 70, którą jadąc na północ dojeżdża się do skrzyżowania z lokalną drogą prowadzącą na wschód do wioski Aszerat i moszawu Amka, lub dalej do wioski Szajch Dannun. Natomiast jadąc drogą nr 70 na południe dojeżdża się do miejscowości Kafr Jasif.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zobacz: Księga Jozuego 19,27: „a następnie zwracała się na wschód słońca do Bet-Dagon, dotykała dziedzictwa Zabulona i doliny Jiftach-El na północy, ciągnęła się przez Bet-Haemek i Neiel, biegnąc do Kabulu. Ze strony północnej należały:”. Tłumaczenie według Biblii Tysiąclecia.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dane statystyczne z lat 1948-1995. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2013-04-26]. (hebr.).
- ↑ Dane statystyczne z lat 2001-2009. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2013-04-26]. (hebr.).
- ↑ Oficjalna mapa podziału Palestyny opracowana przez UNSCOP. [w:] United Nations [on-line]. 1948. [dostęp 2013-04-26]. (ang.).
- ↑ Walid Khalidi: All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948. Washington DC: Institute for Palestine Studies, 1992, s. 22. ISBN 0-88728-224-5.
- ↑ Welcome To Kuwaykat. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2013-04-26]. (ang.).
- ↑ Bet ha-Emek. [w:] Galil Net [on-line]. [dostęp 2013-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (hebr.).
- ↑ Bet ha-Emek. [w:] Bet Alon [on-line]. [dostęp 2013-04-26]. (hebr.).
- ↑ Bet ha-Emek. [w:] Rom Galil [on-line]. [dostęp 2013-04-26]. (hebr.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcie satelitarne kibucu Bet ha-Emek. [w:] Google Maps [on-line]. [dostęp 2013-04-26]. (ang.).
- Mapa kibucu Bet ha-Emek. [w:] Amudanan [on-line]. [dostęp 2013-04-26]. (hebr.).
