Biegacz białoplamy
Anthia mannerheimi | |||
Chaudoir, 1842 | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Podplemię | |||
Rodzaj | |||
Podrodzaj | |||
Gatunek |
Anthia (Anthia) mannerheimi | ||
Synonimy | |||
|
Biegacz białoplamy[1] (Anthia (Anthia) mannerheimi) – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny Anthiinae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został w 1842 roku przez Maximiliena Chaudoira. Jego epitet gatunkowy nadany został na cześć Carla Gustafa Mannerheima[2][3].
Wyróżnia się dwa podgatunki[3][4]:
- Anthia mannerheimi afghana Anichtchenko, 2009
- Anthia mannerheimi mannerheimi Chaudoir, 1842
Taksony te bywają też traktowane jako podgatunki Anthia bucolica: A. (A.) b. mannerheimi i A. (A.) b. afghana. W obrębie swojego podrodzaju należą do grupy gatunków lefebrvei group, do której zalicza się jeszcze Anthia artemis[5].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Duży chrząszcz o ciele długości od 45 do 65 mm u podgatunku nominatywnego[1] i od 32 do 34 mm u A. m. afghana[4]. Głowa opatrzona potężnymi żuwaczkami. Ubarwiony czarno z dwiema owalnymi, białymi plamami po bokach przedplecza i dwiema okrągłymi, białymi na pokrywach[1]. Średnica plam na pokrywach u podgatunku nominatywnego od 3 do 3,5 mm, a u A. m. afghana poniżej 1,5 mm. Rzędy na pokrywach u podgatunku nominatywnego słabo widoczne, a u A. m. afghana wyraźniejsze i regularne[4].
Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]
Jedyny palearktyczny przedstawiciel podrodzaju Anthia s. str.[4]. Wykazany został z północnego Iranu, Turkmenistanu, Uzbekistanu, Afganistanu i Pakistanu[4][3]. Zasiedla obszary pustynne[1].
Hodowla[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcze te można hodować w terrarium. Do chowu pojedynczych osobników potrzebny jest pojemnik o wymiarach minimalnych 15×15×20 cm, a dla kilku osobników 40×25×20 cm. Jako podłoże stosuje się na większej powierzchni żwir lub gruby piasek, a na mniejszej ziemię ogrodniczą lub torf. Wymagane są kryjówki i miseczka z wodą, temperatura 20-26 °C i wilgotność 40-60%. Za pokarm służyć mogą świerszcze, larwy mącznika i oseski gryzoni. Stadium larwalne jest ciemnobrunatne, trwa 8-16 miesięcy i wymaga chowu pojedynczo. Dorosłe żyją 2 do 3 lat[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Jolanta Bielecka, Andrzej Budziszewski: Owady w terrarium. Warszawa: Agencja Wydawnicza "Egros", s. 52-53, seria: Hobby.
- ↑ M. de Chaudoir. Catalogue des carabiques recueillis dans la province de Mazendéran, près d`Astrabat, par M. de Karéline. „Bulletin de la Société Impériale des Naturalistes de Moscou”. 15, s. 801-831, 1842.
- ↑ a b c A. Anichtchenko et al.: Anthia mannerheimi. [w:] Carabidae of the World [on-line]. 2007-2014. [dostęp 2014-09-26].
- ↑ a b c d e Alexandr Anichtchenko. Anthia (Anthia) mannerheimi afghana ssp.n. a new subspecies from Central Afghanistan (Coleoptera: Carabidae). „Russian Entomological Journal”. 18 (4), s. 273-275, 2009.
- ↑ Martin Häckel, Jan Farkač. A checklist of the subfamily Anthiinae Bonelli, 1813 of the World (Coleoptera: Carabidae). „Studies and reports taxonomical Series”. 9 (2), s. 261 ‑ 366, 2013.