Bodziec (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bodziec – polski herb szlachecki z nobilitacji. Jeden z dwóch herbów o takiej samej nazwie (zobacz Bodziec II). Herbów tych nie łączy nic oprócz przypadkowej zbieżności nazw.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:

W polu czerwonym bodziec srebrny z ostrogą złotą. Klejnot: trzy pióra strusie, między nimi po gwieździe złotej.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Nadany neofitom Andrzejowi i Ignacemu Koźlińskim 16 listopada 1765 (przysięga z 25 stycznia 1766, nobilitacje sekretne) oraz Andrzejowi Przewłockiemu 13 marca 1767 (herb identyczny co do godła, ale bez klejnotu)[1].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Tadeusz Gajl wymienia następujące rody herbownych:

Koźliński[2], Przewłocki, Rogalski. Ostatnie nazwisko należy traktować podejrzliwie, ponieważ nie wiadomo w jaki sposób herb z nobilitacji osobistej miałby przysługiwać rodzinie innej niż nobilitowane, zwłaszcza że istniał inny herb o takiej samej nazwie, nadany właśnie Rogalskiemu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Barbara Trelińska: Album armorum nobilium Regni Poloniae XV – XVIII saec. Herby nobilitacji i indygenatów XV – XVIII w.. Lublin: 2001, s. 490, 499-500.
  2. Szlachta żydowska. (pol.)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]