Bogumił Zwolski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| docent nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia Litwy, historia powszechna średniowiecza | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Bogumił Zwolski (ur. 19 kwietnia 1910 w Bliżynie koło Końskich, zm. 15 czerwca 1979 w Łodzi) – polski historyk, badacz dziejów Litwy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował historię na USB w Wilnie pod kierunkiem Stanisława Kościałkowskiego (mgr 1931 – Przydomki władców polskich z epoki piastowskiej[1]). Był sekretarzem pisma „Ateneum Wileńskie”. W trakcie studiów na USB był członkiem Akademickiego Klubu Włóczęgów Wileńskich, gdzie jego kolegami byli między innymi Czesław Miłosz, Paweł Jasienica i Teodor Bujnicki[2]. W latach 1936–1939 pracował w prywatnym gimnazjum w Wilnie. W 1937 uzyskał doktorat na podstawie pracy Sprawa Zboru Ewangelicko-Reformowanego w Wilnie w latach 1639–1641 (druk 1936) pod kierunkiem Stanisława Kościałkowskiego. Przygotowywał pracę habilitacyjną z historii gospodarczej miast litewskich (Ceny w Wilnie XVI-XVIII w. – materiały spłonęły podczas okupacji w 1944), konsultowaną z Franciszkiem Bujakiem[3] Walcząc nad Narwią i Bugiem w kampanii wrześniowej, 14 września 1939 dostał się do niewoli pod Wodyniem[potrzebny przypis]. W latach 1939–1945 przebywał w niemieckich obozach jenieckich min w Woldenbergu. Po 1945 związany z UŁ – 1945–1955 adiunkt, 1955–1957 zastępca profesora, od 1957 docent. Od 1966 do 1979 kierownik Zakładu Historii Powszechnej Średniowiecznej (po reorganizacji w 1975 Historii Starożytnej i Średniowiecznej). Równocześnie w latach 1948–1954 pracownik Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej. Zajmował się dziejami Wielkiego Księstwa Litewskiego, zwłaszcza historią reformacji. Uznany dydaktyk – z jego seminarium wywodzi się m.in. Małgorzata Dąbrowska, Romuald Wróblewski[4]. Jego żoną była Wanda Zwolska – historyk, specjalistka od dydaktyki historii.
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Władysław IV na ziemiach b. W. Ks. Litewskiego, Wilno: Dziennik Urzędowego Kuratorjum Okręgu Szkolnego Wileńskiego 1935.
- Sprawa Zboru Ewangelicko-Reformowanego w Wilnie w latach 1639–1641, Wilno: Magistrat miasta Wilna 1936.
- Wileńszczyzna, Nowogródczyzna i Białostoczyzna za Jana Kazimierza, Wilno: Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Wileńskiego 1936.
- Wileńszczyzna, Nowogródczyzna i Białostoczyzna za Zygmunta III, Wilno: Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Wileńskiego 1936.
- Wileńszczyzna, Nowogródczyzna i płn.-wschodnia Białostoczyzna za Zygmunta I, Wilno: Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Wileńskiego 1937.
- Zburzenie zboru ewangelicko-reformowanego w Wilnie w r. 1682, Wilno 1937 (odbitka z: „Ateneum Wileńskie” R. 12 1937).
- (opracowanie, współautor) Ludwik Janowski, Słownik bio-bibliograficzny dawnego Uniwersytetu Wileńskiego, pod red. Ryszarda Mienickiego przy współudziale Marty Burbianki i Bogumiła Zwolskiego, Wilno: Towarzystwo Przyjaciół Nauk z zasiłku Funduszu Kultury Narodowej J. Piłsudskiego 1939.
- (Opracowanie tekstów i tłumaczenie z jęz. grec. i łac.: Halina Kappesowa i Bogumił Zwolski) Marian Henryk Serejski, Upadek cesarstwa rzymskiego i początki feudalizmu na Zachodzie i w Bizancjum, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1954.
- współautor: Halina Evert-Kappesowa, Historia starożytna dla kl. 8, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1958 (wiele wydań).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bogumił Zwolski, Wykaz tematów prac doktorskich oraz prac magisterskich i nauczycielskich w zakresie historii, przyjętych w latach 1923–1933 przez komisję Egzaminacyjną Wydz. Humanistycznego U.S.B., [w:] Księga pamiątkowa Koła Historyków Słuchaczy Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie 1923-1933, Wilno: Zrzeszenie Kół Naukowych 1933, s. 371.
- ↑ A. Srebrakowski, Wileńscy „Włóczędzy”, Wrocław 1997.
- ↑ Michał Kozłowski, Nauczyciel i wychowawca. O uczniach Stanisława Kościałkowskiego, [w:] Stanisław Kościałkowski pamięci przywrócony, red. Małgorzata Dąbrowska, Warszawa–Łódź IPN 2016, s. 130–179 [1].
- ↑ Katedra Historii Bizancjum Uniwersytetu Łódzkiego [online], www.bizancjum.uni.lodz.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Małgorzata Dąbrowska, Dziekan, „Kronika. Pismo UŁ” (1999), nr 2, s. 6–8.
- Michał Kozłowski, Nauczyciel i wychowawca. O uczniach Stanisława Kościałkowskiego, [w:] Stanisław Kościałkowski pamięci przywrócony, red. Małgorzata Dąbrowska, Warszawa–Łódź IPN 2016, s. 130–179 [2].
- Krystyna Śreniowska, Zwolski Bogumił, [w:] Słownik historyków polskich, red. Maria Prosińska-Jackl, Warszawa 1994, s. 584.
- Romuald Wróblewski, Bogumił Zwolski 15.04.1910-15.06.1979, „Rocznik Łódzki” 30 (1981), s. 385–387.
- Zwolski Bogumił, [w:] Jarosław Kita, Rafał Stobiecki, Słownik biograficzny historyków łódzkich, Łódź – Kurowice: Ibidem 2000, s. 109–111.