Bohdan Riemer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bohdan Riemer
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1937
Wilno

Pochodzenie

polskie

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pedagog

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Bohdan Riemer (ur. 30 stycznia 1937 w Wilnie) – polski kompozytor i pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył biologię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (1959) i kompozycję w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu, którą studiował u Tadeusza Szeligowskiego i Floriana Dąbrowskiego (dyplom 1967). Pracował jako wykładowca i konsultant w różnych placówkach oświatowych i kulturalnych, w tym w Państwowym Liceum Muzycznym w Bydgoszczy, w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy i w Słupsku, później w Instytucie Edukacji Muzycznej Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Laureat konkursów kompozytorskich, w tym Konkursu Młodych Kompozytorów ZKP (1968 – jedno z czterech równorzędnych wyróżnień), konkursów kompozytorskich na instrumenty dęte w Szczecinku (1977 i 1979 – II nagrody), Konkursu Kompozytorskiego z okazji 700-lecia Sopotu (1983 – II nagroda), Konkursu Kompozytorskiego im. Juliusza Rogera w Katowicach (1995 – wyróżnienie), Konkursu Kompozytorskiego w Rumi (2003 – I wyróżnienie). Członek zwyczajny Związku Kompozytorów Polskich; za swoją wieloletnią działalność artystyczną został uhonorowany odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1979), Złotym Krzyżem Zasługi (1987) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002).

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Twórczość kompozytorska Bohdana Riemera obejmuje utwory instrumentalne o różnej obsadzie oraz wokalne, z których wiele było wykonywanych na koncertach i festiwalach krajowych. Dużą część dorobku kompozytora stanowią utwory na chór a cappella niejednokrotnie wykonywane przez różne zespoły w kraju i za granicą. Bohdan Riemer jest autorem pracy teoretycznej „Układy przestrzenne struktur zwierciadlanych w dwunastodźwiękowym systemie temperowanym”[1], w której przedstawił własną oryginalną koncepcję organizacji wysokościowej dźwięków.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Układy przestrzenne struktur zwierciadlanych w dwunastodźwiękowym stroju temperowanym, „Wydawnictwo UKW - beta”, 30 października 2014 [dostęp 2017-06-11] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-12] (pol.).