Bomba lotnicza 100 kg Ż wz. 31
| Państwo | |
|---|---|
| Typ |
swobodnie opadająca bomba burząca |
| Historia | |
| Lata produkcji |
lata 30. XX wieku |
| Dane techniczne | |
| Długość |
140 cm |
| Średnica |
27,5 cm |
| Masa |
100 kg |
| Rodzaj mat. wybuchowego |
trotyl lub kwas pikrynowy |
| Dane operacyjne. Użytkownicy | |
| Lotnictwo wojskowe II RP | |
Bomba lotnicza 100 kg Ż wz. 31 – polska bomba lotnicza produkowana w latach 30. XX wieku. Skonstruowana przez mjr inż. Apolinarego Żebrowskiego. Części metalowe bomby produkowały zakłady należące do Towarzystwa Starachowickich Zakładów Górniczo-Hutniczych SA w Starachowicach.
Bomba wz. 31 była bombą burzącą. Miała dwuczęściowy, kroplowy korpus. Jego przednia część była tłoczona z grubej blachy, tylna zwijana z cieńszej blachy stalowej. Do tylnej części skorupy przyspawane było ucho na którym bomba była zawieszana w wyrzutniku bombowym. Do tylnej części skorupy przyspawane były także stateczniki. Bomby elaborowane były topionym trotylem lub kwasem pikrynowym, wybuch powodował zapalnik wkręcany w przednią część bomby. W celu ochrony przed korozją bomby wz. 31 były malowane szarą farbą olejną.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adam Popiel: Uzbrojenie lotnictwa polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo SIGMA NOT, 1991. ISBN 83-85001-37-9.