Borch II

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Borch II – polski herb szlachecki

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Na tarczy czterodzielnej podzielonej poprzecznym pasem (wszystkie pola i pas złote) w polach I i IV gryf srebrny, w II mitra (korona książęca) oparta o wierzchołek trójkąta, w III skrzyżowane 2 miecze, na pasie trzy czarne kawki w pas. Nad tarczą trzy hełmy w koronach, nad I pół gryfa białego w lewo, nad II pomiędzy dwoma skrzydłami orlimi czarnymi kawka, nad III pół gryfa białego[1].

Ostrowski wątpi w poprawność takiego przedstawienia herbu, z następujących powodów:

  • wszystkie pola nie powinny być jednego koloru,
  • nieodpowiedni jest układ kawek (por. Borch III - jego zdaniem kawki powinny znajdować się w polu sercowym)
  • herb pochodzący z XV wieku nie powinien mieć trójkąta, gdyż został on dodany dopiero przez Zygmunta Augusta.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Odmiana pochodzi z XV wieku

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W opisie u Ostrowskiego występuje nad III hełmem gryf srebrny, ilustracja jednak nie czyni różnicy między klejnotem z hełmu I i III

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]