Boriss Cilevičs

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Boris Cilewicz)
Boriss Cilevičs
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 marca 1956
Dyneburg

Zawód, zajęcie

polityk, inżynier

Alma Mater

Uniwersytet Łotwy

Partia

Socjaldemokratyczna Partia „Zgoda”

Boriss Cilevičs, ros. Борис Леонидович Цилевич, trb. Boris Leonidowicz Cylewicz (ur. 26 marca 1956 w Dyneburgu) – łotewski inżynier i polityk rosyjsko-żydowskiego pochodzenia, poseł na Sejm VII, VIII, IX, X, XI, XII i XIII kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Dyneburgu w rodzinie imigrantów z Leningradu. Ukończył szkołę średnią w rodzinnym mieście, po czym studiował na wydziale matematyki i fizyki Uniwersytetu Łotwy. W 1981 obronił pracę kandydacką z dziedziny fizyki matematycznej i teoretycznej. W latach 80. pracował jako inżynier, a na przełomie lat 80. i 90. był zatrudniony w charakterze pracownika naukowego laboratorium komputerowych metod nauczania instytutu matematyki i informatyki macierzystej uczelni.

Na początku lat 90. zaangażował się w działalność społeczną i polityczną (m.in. jako członek Łotewskiego Frontu Ludowego), był również dziennikarzem (od 1992 członek łotewskiego związku dziennikarzy). Od 1995 pełnił obowiązki dyrektora ośrodka badań pedagogicznych i społecznych „Baltic Insight”. W 1994 znalazł się wśród założycieli Partii Zgody Narodowej (TSP), z ramienia której wybrano go w marcu 1997 na radnego Rygi. W 2009 dołączył do powstałej na bazie tego ugrupowania Socjaldemokratycznej Partii „Zgoda”.

W 1998 uzyskał mandat posła na Sejm VII kadencji z listy TSP. Ponownie wybierany w latach 2002, 2006 i 2010 – kolejno jako kandydat PCTVL i Centrum Zgody. Był reprezentantem strony społecznej przed Sądem Konstytucyjnym w sprawie ustawy ograniczającej używanie języka rosyjskiego w środkach masowego przekazu. W 1999 został przedstawicielem Sejmu w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy[1] (w latach 2005–2007 pełnił obowiązki przewodniczący podkomitetu ds. mniejszości narodowych). Od 2003 pełnił funkcję obserwatora w Parlamencie Europejskim, a po akcesie Łotwy do Unii Europejskiej formalnie od maja do lipca 2004 sprawował mandat eurodeputowanego V kadencji[2].

W kampanii wyborczej w 2010 był kandydatem Centrum Zgody na funkcję ministra spraw zagranicznych[3]. W Sejmie X kadencji pełnił funkcję wiceprzewodniczącego komisji praw człowieka i spraw społecznych, zasiadał również w komisji spraw zagranicznych. Stanął na czele grupy współpracy z parlamentem Izraela[4].

Z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję także w 2011[5], 2014 i 2018[6].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty, ma dwoje dzieci.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Profil na stronie Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. [dostęp 2016-04-11]. (ang.).
  2. Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2016-04-05].
  3. 'Saskaņa' atklāj dažus 'ēnu ministrus' un runā par 'sponsoru klubu'. delfi.lv, 24 kwietnia 2010. [dostęp 2016-04-11]. (łot.).
  4. Saeimā viesosies Izraēlas parlamentārieši. saeima.lv, 7 czerwca 2010. [dostęp 2016-04-11]. (łot.).
  5. 11.Saeima (17.10.2011. – 4.11.2014). saeima.lv. [dostęp 2016-04-11]. (łot.).
  6. Ievēlēto deputātu alfabētiskais saraksts. sv2018.cvk.lv. [dostęp 2018-10-07]. (łot.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]