Boris Majorow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Boris Majorow
Борис Майоров
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1938
Moskwa

Obywatelstwo

Rosja

Wzrost

176 cm

Pozycja

napastnik (lewoskrzydłowy)

Uchwyt

prawy

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
złoto Innsbruck 1964 hokej na lodzie
złoto Grenoble 1968 hokej na lodzie
Odznaczenia
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” II klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order Honoru Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Przyjaźni Narodów Order „Znak Honoru” Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Boris Aleksandrowicz Majorow, ros. Борис Александрович Майоров (ur. 11 lutego 1938 w Moskwie) – radziecki i rosyjski hokeista, reprezentant ZSRR, dwukrotny olimpijczyk. Trener, działacz i telewizyjny komentator hokejowy.

Jego brat bliźniak Jewgienij (1938-1997), także został hokeistą, obaj występował razem w klubie i reprezentacji.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Boris Majorow, Władimir Putin i Wiaczesław Starszynow po dekoracji Orderem Zasług dla Ojczyzny (2000)

Był wieloletnim zawodnikiem Spartaka i reprezentantem ZSRR. Uczestniczył w turniejach mistrzostw świata w 1961, 1963, 1965, 1966, 1967, zimowych igrzysk olimpijskich 1964, 1968.

Zarówno w klubie Spartak, jak i w reprezentacji ZSRR wraz z braćmi Majorow tercet napastników tworzył środkowy napastnik Wiaczesław Starszynow[1].

W 1961 ukończył Moskiewski Instytut Lotniczo-Technologiczny.

Kariera trenerska i działacza[edytuj | edytuj kod]

Jeszcze w trakcie kariery zawodniczej został trenerem Spartaka Moskwa. Później pracował także w Finlandii.

  • Spartak Moskwa (1967-1968, 1970-1971)
  • Reprezentacja ZSRR juniorów (1971-1972)
  • Reprezentacja ZSRR B (1972-1973)
  • Finlandia Jokerit (1974-1976)
  • Reprezentacja ZSRR (turniej Canada Cup 1976)
  • Spartak Moskwa (1985-1989)
  • Finlandia Jokerit (1990-1993)
  • Finlandia Tappara (1993-1995)

Ponadto został działaczem hokejowym. Od września do 12 listopada 1991 był historycznie ostatnim Przewodniczącym Prezydium Federacji Hokeja RFSRR. Od 1995 do 1998 pełnił funkcję menedżera generalnego reprezentacji Rosji. Od lipca 1997 do listopada 2002 był prezesem Spartaka Moskwa. 25 czerwca 2001 został wiceprezesem Federacji Hokeja Rosji. Został komentatorem rozgrywek hokejowych: od 1998 w stacji NTV-Plus, a po utworzeniu w 2008 rozgrywek KHL, w stacji KHL-TV.

Autor książki Widzę hokej (1970).

Sukcesy i osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne zawodnicze
Klubowe zawodnicze
  • Złoty medal mistrzostw ZSRR: 1962, 1967, 1969 ze Spartakiem Moskwa
  • Srebrny medal mistrzostw ZSRR: 1965, 1966, 1968, 1970 ze Spartakiem Moskwa
  • Brązowy medal mistrzostw ZSRR: 1963, 1964
  • złoto Puchar ZSRR: 1970
  • Finalista Pucharu ZSRR: 1967
Szkoleniowe
  • Srebrny medal mistrzostw ZSRR: 1968, 1970 ze Spartakiem Moskwa
  • złoto Puchar ZSRR: 1971 ze Spartakiem Moskwa
  • Brązowy medal Canada Cup: 1976 z ZSRR
  • złoto Puchar Spenglera: 1985 ze Spartakiem Moskwa
  • Brązowy medal mistrzostw ZSRR: 1986 ze Spartakiem Moskwa
  • Złoty medal mistrzostw Finlandii: 1992 z Jokeritem
  • Trzecie miejsce w Pucharze Europy: 1993 z Jokeritem
Indywidualne zawodnicze
Wyróżnienia

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Тридцать три тройки. Часть третья - Хоккей - Sports.ru [online], www.sports.ru [dostęp 2017-11-17] (ros.).
  2. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2015-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-04)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]