Zasłużony Trener

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zasłużony Trener – najwyższy honorowy tytuł sportowy dla trenerów, jego posiadacze otrzymywali również odznakę.

Odznaka tytułu „Zasłużony Trener” została wprowadzona w Polsce uchwałą Rady Ministrów z 30 maja 1985[1], a zniesiona ustawą kulturze fizycznej z 18 stycznia 1996[2].

Wcześniej tytuł „Zasłużony Trener” wprowadzony został w ZSRR 24 marca 1956 (nazwa oficjalna – „Zasłużony Trener ZSRR”). Potem, w latach 50-60. XX wieku, tytuły „Zasłużony Trener Republiki Radzieckiej” były wprowadzone w poszczególnych republikach sowieckich.

Po rozpadzie ZSRR: Rosja (od 1992), Ukraina (od 14 kwietnia 1993), Białoruś (od 1994), Kazachstan, Kirgistan, Mołdawia, Tadżykistan, Uzbekistan.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Uchwała nr 88 Rady Ministrów z dnia 30 maja 1985 r. w sprawie zasad i trybu nadawania tytułu "Zasłużony Trener" oraz ustalenia wzoru odznaki tego tytułu i sposobu jej noszenia (M.P. z 1985 r. nr 15, poz. 115)
  2. Ustawa z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz.U. z 1996 r. nr 25, poz. 113)