Centralny Ośrodek Szkolenia Wojsk Łączności
 Centralny Ośrodek Szkolenia Wojsk Łączności widok na blok szkolny nr 2 | |
| Data założenia | |
|---|---|
| Data likwidacji | |
| Typ |
wojskowa, zawodowa |
| Patron | |
| Państwo | |
| Adres |
Aleja Rzeczypospolitej |
Położenie na mapie Legnicy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
 51°11′36,136″N 16°10′44,544″E/51,193371 16,179040
| |
Centralny Ośrodek Szkolenia Wojsk Łączności im. Marcelego Nowotki – ośrodek szkolenia żołnierzy zawodowych oraz kandydatów na żołnierzy zawodowych Wojsk Łączności z siedzibą w Legnicy. Rozformowana 22 września 1997.
Historia[edytuj | edytuj kod]
5 września 1966 roku powołano Podoficerską Szkołę Zawodową Wojsk Łączności. Szkołę skoszarowano w obiektach po Oficerskiej Szkole Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego w Legnicy[2]. 10 lutego 1968 roku nadanie sztandaru ufundowanego przez społeczeństwo Legnicy i przeniesienie Szkoły Chorążych z Zegrza. Szkoła zmieniła nazwę na 14 Ośrodek Szkolenia Wojsk Łączności. 1 października 1976 roku 14 Ośrodek Szkolenia Wojsk Łączności został przeformowany w Centralny Ośrodek Szkolenia Wojsk Łączności. 1 września 1994 roku nazwę szkoły zmieniono na Centrum Szkolenia Łączności[3].
22 września 1997 roku rozkazem szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego powołano w Zegrzu Centrum Szkolenia Łączności i Informatyki na bazie rozformowanych Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Łączności i Centrum Szkolenia Łączności.
Do koszar po COSWŁ w Legnicy przeniesiono 11 Batalion Rozpoznania Radioelektronicznego (JW 3182), który rozformowano w czerwcu 2007 r.[2]
Komendanci Ośrodka[edytuj | edytuj kod]
- płk Edward Kulpiński (1967–1985)
- płk Józef Sułkowski (1985–1990)
- płk dypl. Jerzy Ceglarek (1990–1997)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Leszkowicz 2022 ↓, s. 753.
- ↑ a b Tomasz Woźniak: Pożegnanie ze sztandarem. [w:] Polska Gazeta Wrocławska [on-line]. 2007-06-14. [dostęp 2018-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne. Informacja o zasobach. Vacat. [online], s. 241-242 [dostęp 2022-08-24].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.