Cerkiew św. Michała Archanioła w Novej Sedlicy
| cerkiew filialna, obiekt muzealny | |||||||||||
| |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Kraj | |||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie kraju preszowskiego  | |||||||||||
Położenie na mapie Słowacji  | |||||||||||
 48°56′24,8″N 21°54′34,4″E/48,940222 21,909556
| |||||||||||
Cerkiew św. Michała Archanioła w Novej Sedlicy – drewniana greckokatolicka cerkiew filialna zbudowana w 1764 w Novej Sedlicy, przeniesiona w 1974 do muzeum w Humenném.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Cerkiew postawiono w 1764 w miejscowości Nová Sedlica położonej w słowackich Bieszczadach. W 1974 przeniesiona do skansenu[1].
Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
To budowla drewniana konstrukcji zrębowej, trójdzielna. Niewielkie prezbiterium zamknięte trójbocznie. Niski babiniec i nawa większa, kwadratowa. Wieża, o prostych ścianach, od frontu nadbudowana nad babińcem, zwieńczona podwójnym ełmem stożkowym. W wieży dzwon z 1811[2]. Dachy kryte gontem, namiotowe, nad nawą namiotowy, łamany, w dolnej części czworoboczny, w górnej ośmioboczny, a nad prezbiterium wielopołaciowy, łączący się z okapem nawy i babińca. Zwieńczone cebulastymi hełmami. Nad babińcem dodatkowe pomieszczenie na pięterku.
Wewnątrz strop płaski płaski w babińcu wzmocniony zdobioną belką. W nawie wysokie przekrycie zrębowe. Portal w głównym wejściu o wykroju gotyckim, zdobiony rozetami. Wyposażenie wnętrza oryginalne przeniesione z Novej Sedlicy: barokowy ołtarz główny, w prezbiterium z XVIII w. z ikoną Koronacji Bogurodzicy, ikonostas z połowy XVIII w., ikona św. Michała Archanioła, ikona Golgoty z 1843.
Kilka cennych ikon z tej cerkwi znajduje się w muzeach w Bratysławie i Svidniku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Strona skansenu Humenne: Drewniany kościół z Novej Sedlicy. [dostęp 2020-11-11]. (słow.).
- ↑ Strona muzeum.sk: Drevený kostol Nová Sedlica (Skanzen Humenné). [dostęp 2020-11-11]. (słow.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Wyd. II, Pruszków 2011, s. 275 ISBN 978-83-62460-12-0