Chaetopelma karlamani
| Chaetopelma karlamani | |
| Vollmer, 1997 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Chaetopelma karlamani |
Chaetopelma karlamani – gatunek pająka z infrarzędu ptaszników i rodziny ptasznikowatych. Endemit Cypru.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1997 roku przez Patricka Vollmera[1][2]. Jako lokalizację typową wskazano Laptę na Cyprze. Epitet gatunkowy nadano na cześć R. Karlamana, który to odłowił holotyp[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Stosunkowo niewielki przedstawiciel rodzaju. Samice osiągają około 20 mm długości ciała i miewają ubarwienie od jasno- do ciemno- lub czekoladowobrązowego. Samce osiągają około 15 mm długości ciała i miewają ubarwienie od piaskowobrązowego do beżowego[2]. Holotypowy samiec przy długości ciała 11 mm miał karapaks długości 5,1 mm i szerokości 4,4 mm, zaś paratypowa samica przy długości ciała 23,5 mm miała karapaks długości 8 mm i szerokości 6,4 mm. Oczy pary przednio-bocznej leżą bardziej z przodu niż pary przednio-środkowej, a oczy pary tylno-bocznej bardziej z tyłu niż pary tylno-środkowej. Jamki karapasku są poprzeczne. Szczękoczułki są pozbawione rastellum, u samca mają 9, a u samicy 10 zębów na krawędzi przedniej. Tak długa jak szeroka warga dolna ma u samca około 30, a u samicy około 40 kuspuli. Z kolei liczba kuspuli na szczękach wynosi około 80 u samca i około 100 u samicy. Niewiele dłuższe niż szerokie sternum jest owalne w zarysie[3]. Nogogłaszczki samca mają bulbus z embolusem długim i cienkim, ale krótszym niż trzykrotność długości tegulum, w widoku brzusznym prostym, osadzonym na owym tegulum nasadowo. Genitalia samicy cechuje spermateka złożona z dwóch długich, nitkowatych zbiorników o jednopłatowych wierzchołkach i prostym, równoległym przebiegu[3][4].
Występowanie i biologia[edytuj | edytuj kod]
Pająk ten jest endemitem Cypru[1][3]. Bytuje pod kamieniami, kłodami i ściółką[3], ale nie stroni też od siedlisk synantropijnych, zamieszkując ogrody[3][2], mury, stajnie i obory[2]. Żyje w rurkowatych oprzędach, zbudowanych w zakamarkach lub samodzielnie wykopanych norkach[3][2]. Przy obfitości pokarmu zagęszczenie populacji może wynosić nawet 4–6 pająków na m². Gatunek ten często występuje sympatrycznie z Chaetopelma olivaceum[2].
Samce ostatnią wylinkę przechodzą jesienią[2], a gotowość do kopulacji osiągają między styczniem a marcem[3]. Do rozrodu zwykle przystępują wiosną. Samice tworzą kokony jajowe w czerwcu i lipcu. Zawierają one od 15 do 30 jaj, z których nimfy klują się po inkubacji trwającej od trzech do pięciu tygodni[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Gen. Chaetopelma Ausserer, 1871. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2022-08-08].
- ↑ a b c d e f g h i Patrick Vollmer: Chaetopelma karlamani sp. n., (Araneida: Theraphosidae: Ischnocolinae) eine Vogelspinne aus Nord-Zypern. W: Tarantulas of the World. 1997, s. 4-18.
- ↑ a b c d e f g Jose Paulo Leite Guadanucci, Richard C. Gallon. A revision of the spider genera Chaetopelma Ausserer 1871 and Nesiergus Simon 1903 (Araneae, Theraphosidae, Ischnocolinae). „Zootaxa”. 1753, s. 34-48, 2008. DOI: 10.11646/zootaxa.1753.1.2.
- ↑ Maria Chatzaki, Marjan Komnenov. Description of a new Chaetopelma (Araneae, Theraphosidae) species from Crete and a re-description of Macrothele cretica Kulczyński, 1903 (Araneae, Macrothelidae). „Zootaxa”. 4544 (2), s. 269-284, 2019. DOI: 10.11646/zootaxa.4544.2.7.