Cheiroartropatia cukrzycowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Cheiroartropatia cukrzycowa (ang. diabetic cheiroartropathy) – choroba o nieznanej patogenezie, występująca u 20–60% osób chorych na cukrzycę[1] (według innych autorów 8–50%[2]), polegająca na występowaniu zgrubienia i stwardnienia skóry ręki i bezbólowym ograniczeniu jej ruchomości. Najczęściej zajęta jest grzbietowa część rąk, ale zmiany skórne można zaobserwować również na innych częściach ciała.

Patogeneza[edytuj | edytuj kod]

Patogeneza choroby jest nieznana, uważa się, że u podstaw jej rozwoju leżą zaburzenia krążenia w obrębie naczyń skóry i wytworzenie w ich obrębie przetok tętniczo-żylnych.

Etiologia[edytuj | edytuj kod]

Choroba występuje u osób chorych na cukrzycę typu 1. jak i cukrzycę typu 2. i w tej grupie chorych jest częstsza. Jej wystąpienie jest zależne od długości trwania cukrzycy i jej wystąpienie wiąże się z obecnością takich powikłań cukrzycowych jak retinopatia czy cukrzycowa choroba nerek.

Objawy[edytuj | edytuj kod]

Cheiroartropatia cukrzycowa objawia się ograniczeniem sprawności rąk, zależnym zwykle od sztywności palców, co często utrudnia prowadzenie samodzielnej insulinoterapii. Rozpoznanie choroby jest dość proste, gdyż występują w niej dwa proste objawy: objaw rąk złożonych do modlitwy i objaw ułożenia dłoni na płaskiej powierzchni. Z badań obrazowych do diagnostyki cheiroartopatii cukrzycowej doskonale nadaje się ultrasonografia[3].

Diagnostyka różnicowa[edytuj | edytuj kod]

Choroba powinna być różnicowana ze sklerodermią, w przebiegu której dodatkowo stwierdza się zmiany kapilaroskopowe oraz obecność przeciwciała Scl-70. U osób młodych powinno być także różnicowane z młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów. W tym wypadku konieczny może okazać się jądrowy rezonans magnetyczny[4].

Leczenie[edytuj | edytuj kod]

Leczenie choroby nie jest znane. W celu opóźnienia jej postępu ważne jest zapewnienie prawidłowej glikemii, zaprzestanie palenia tytoniu oraz rehabilitacja.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Choroba została opisana w 1957 jako zespół sztywnych rąk (ang. stiff-hand syndrome).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jean L. Bolognia, Joseph L. Jorizzo, Ronald P. Rapini: Dermatology: 2-Volume Set. Mosby, s. 681. ISBN 1-4160-2999-0.
  2. Rachel Peterson Kim et al;Musculoskeletal Complications of Diabetes Mellitus CLINICAL DIABETES Volume 19, Number 3, 2001
  3. Ismail AA., Dasgupta B., Tanqueray AB., Hamblin JJ. Ultrasonographic features of diabetic cheiroarthropathy.. „British journal of rheumatology”. 7 (35), s. 676–9, lipiec 1996. PMID: 8670603. 
  4. Mihmanli I., Khanna G., Ferguson P. MRI of diabetic cheiroarthropathy.. „AJR. American journal of roentgenology”. 1 (188), s. W94–5, styczeń 2007. DOI: 10.2214/AJR.06.0672. PMID: 17179335. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Irena Zimmermann-Górska (red.): Reumatologia kliniczna. Wyd. 1. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008. ISBN 978-83-200-3155-3.