Cladosporium cucumerinum
 Objawy porażenia cukinii | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Cladosporium cucumerinum |
| Nazwa systematyczna | |
| Cladosporium cucumerinum Ellis & Arthur Bull. Indiana Agric. Stat. 19: 10 (1889) | |
Cladosporium cucumerinum Ellis & Arthur – gatunek grzybów z klasy Dothideomycetes[1]. Grzyb mikroskopijny, u roślin z rodziny dyniowatych (Cucurbitaceae) powodujący chorobę o nazwie parch dyniowatych[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cladosporium, Cladosporiaceae, Capnodiales, Dothideomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisali go w 1889 r. Job Bicknell Ellis i Joseph Charles Arthur na ogórku w stanie Nowy York w USA[1]. Synonimy:
- Cladosporium cucumeris A.B. Frank 1893
- Cladosporium scabies Cooke 1903
- Macrosporium melophthorum (Prill. & Delacr.) Rostr. 1893
- Scolicotrichum melophthorum Prill. & Delacr. 1891[3].
Morfologia i rozwój[edytuj | edytuj kod]
Na naturalnym podłożu i na podłożach hodowlanych tworzy blado szarooliwkowe, aksamitne kolonie. Rewers na agarze słodowym zielonkawoczarny. Strzępki czasami spiralnie skręcone, strzępki zanurzone zazwyczaj ze śluzowatym płaszczem. Konidiofory wielkoniciowe, o długości do 400 µm i szerokości 3-5 µm, czasem nabrzmiałe do 8 µm szerokości u podstawy, drobnoziarniste, jasnooliwkowobrązowe, gładkie. Konidia z 0-2 przegrodami, o długości do 30 µm, średnicy 3-5 µm, gładkie. Zlepione są w długie, rozgałęzione łańcuchy, 0 (-1)-przegrodowe, cylindryczne, zaokrąglone na końcach, elipsoidalne do wrzecionowatych lub podkuliste, gładkie do delikatnie brodawkowatych, jasnooliwkowobrązowe, 4-9 (-25) x (2-) 3-5 (-6) µm[4].
Rozprzestrzenia się przez konidia przenoszone wiatrem. Przeżywa w glebie na resztkach roślin żywicielskich[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Cladosporium cucumerinum jest rozpowszechniony w Ameryce Północnej i Europie, także w części Afryki, Azji Południowo-Wschodniej, Panamy i Trynidadu. Choroba nie została odnotowana w Australazji ani w Ameryce Południowej[4].
Żywiciele: ogórek Cucumis sativus, melon Cucumis melo, dynia Cucurbita pepo[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-07-05].
- ↑ Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-07-05].
- ↑ a b c d ''Cladosporium cucumerinum'' [online], Mycobank [dostęp 2022-07-05].