Joseph Charles Arthur

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joseph Charles Arthur
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 stycznia 1850
Lowville

Data i miejsce śmierci

30 kwietnia 1942
Brook

Zawód, zajęcie

mykolog, fitopatolog

Joseph Charles Arthur (ur. 11 stycznia 1850 w Lowville, zm. 30 kwietnia 1942 w Brook) – amerykański mykolog i fitopatolog. Najbardziej znany jest ze swojej pracy nad pasożytniczymi grzybami rdzowcami (Pucciniales)[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w stanie Nowy Jork w Stanach Zjednoczonych. Gdy miał sześć lat, jego rodzice przeprowadzili się do Charles City w stanie Iowa. Już w młodym wieku interesował się botaniką. Studiował na Iowa State College (obecnie jest to Uniwersytet Stanu Iowa). Studia ukończył w 1872 r. W 1876 roku objął stanowisko instruktora w stanie Iowa i opublikował swoją pierwszą pracę – katalog roślin kwiatowych stanu Iowa. Studiował krótko na Uniwersytecie Harvarda, potem pracował na Uniwersytecie w Wisconsin, a następnie na Uniwersytecie Minnesoty. W tym czasie poznał znanego botanika E.W.D Holwaya, z którym przyjaźnił się aż do jego śmierci. W 1886 roku na Uniwersytecie Cornella uzyskał tytuł doktora za rozprawę o chorobach jabłoni i gruszy. W 1890 r. został powołany na stanowisko w stacji eksperymentalnej Geneva, NY. W 1887 r. na Uniwersytecie Purdue został mianowany profesorem botaniki. W 1915 r. przeszedł na emeryturę[2].

W 1901 roku ożenił się z Emily Potter. Miał wówczas 51 lat. Żona zmarła w 1935 r., on w 1942 roku, w wieku 92 lat[2]. Arthur był członkiem założycielem Botanical Society of America (dwukrotnie pełnił funkcję prezesa), Mycological Society of America, American Phytopathological Society (którego był również prezesem), American Association of University Professors i wielu innych towarzystw naukowych[1].

Praca naukowa[edytuj | edytuj kod]

J.CH. Arthur jest autorem lub współautorem 289 artykułów i książek. Jego ostatnia publikacja ukazała się w 1936 roku, sześćdziesiąt lat po pierwszej, a jego opus magnum, książka Manual of Rusts of the United States and Canada, ukazała się dwa lata wcześniej. Jego dokumenty znajdują się w archiwach Uniwersytetu Stanu Iowa[2].

W pierwszym okresie swojej pracy (1872–1884) Arthur zajmuje się głównie badaniem roślin stanu Iowa. W drugim okresie (1885–1900) zajmuje się chorobami roślin i ich zwalczaniem. Najważniejsze są tu jego badania parcha prószystego ziemniaka, głowni kukurydzy i zarazy ogniowej. Największe osiągnięcia ma w trzecim okresie swojej pracy (1901–1936), kiedy to zajmuje się cyklami życiowymi i systematyką rdzowców. Był pierwszym fitopatologiem, któremu w praktyce udało się zrealizować postulaty Kocha[3]. Zbadał skomplikowany rozwój rdzy i opisał jej stadia pośrednie i kilka rodzajów wytwarzanych zarodników. Jako pierwszy zauważył, że duże znaczenie ma mikroskopowe badanie tekstury zarodników i występujących na nich guzków. Sam w terenie zbierał niewiele okazów, głównie badał kolekcje dostarczone przez innych, zwłaszcza E.W.D. Holwaya[2].

Opisał i nadał nazwy 29 rodzajom i 309 gatunkom grzybów[4]. W naukowych nazwach opisanych przez niego taksonów dodawane jest jego nazwisko Arthur[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b E.B.Mains, Joseph Charles Arthur (1850-1942), Mycologia, 1942, 34: 601–605
  2. a b c d John Dawson, Joseph Charles Arthur [online], The Journal of Wild Mushrooming [dostęp 2020-09-08] (ang.).
  3. J.C. Arthur, Pear blight and its cause, American Naturalist, 1885,19: 1177-1185
  4. J.C. Arthur, Order Uredinales, North American Flora 7, 1907-1931: 83-969
  5. Index Fungorum [online] [dostęp 2020-09-08] (ang.).