Clanna Dedad

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Clanna Dedadirlandzka organizacja rodowa zajmująca terytorium zachodniego Munsteru, której grupa rządząca przypisywała sobie pochodzenie od Dedada mac Sin. Z tego rodu wywodzili się królowie Munsteru, zwierzchni królowie Irlandii, dynastia Fergusa I Mora mac Eirc rządząca Dalriadą, dynastia Loarna mac Eirc, z której pochodził m.in. Makbet, słynny król Szkocji. Zaś od tego Fergusa wywodzili się pierwsi królowie Szkocji oraz Stewartowie (Stuartowie), królowie Szkocji i Anglii.

Sercem posiadłości Clanna Dedad było Temair Luachra albo Temuir Erann w zachodnim Munsterze. Obecnie to miejsce jest nieznane, ale wiadomo, że było w pobliżu Castleislandu, gdzie zaczyna się cieśnina Dingle. Tutaj chowano zmarłych członków rodu. Temuir Erann leżało na zboczach Ir-Luachair oraz było centrum Munsteru do czasu, gdy Cashel objęło tę funkcję.

Z Clanna Dedad wywodziło się kilka historycznych ludów, zarówno Irlandii, jak i Szkocji, włączając Dál Riatę, Múscraige, Corcu Duibne i Corcu Baiscind, o których mówi się, że należą do Érainn (Iverni). Prehistoryczny lud Dáirine także podawał się za wywodzący z Clanna Dedad. Ich eponimem miał być Dáire mac Degaid. W późniejszych czasach lud znany jako Corcu Loígde.

Rodowód[edytuj | edytuj kod]

  • Ith mac Breogan, stryj Mileda, eponima rodu Milezjan; miał syna:
    • Lugaid, miał córkę i dwóch synów, w tym:
      • Eochaid (Eoin) Brec, miał dwóch synów, w tym:
        • Sithchend (Sithcenn), miał syna:
          • Finn (Find), miał syna:
            • Marthened (Mairtine), miał syna:
              • Roth Ruad, miał syna:
                • Lond, miał syna:
                  • Oilioll Laebchuire (Laobchorach), miał trzech synów, w tym:
                    • Oilioll (Ailill) Erann (Erand), przybrany syn Fiachy Fermary, syna arcykróla Aengusa III Tuirmecha Temracha. Stąd w niektórych źródłach jego potomkowie byli określani jako członkowie rodu Milezjan z linii Eremona; miał syna:
                      • Feradach, miał syna:
                        • Forgo, miał syna:
                          • Maine (Mane Mair), miał syna:
                            • Arndil, miał syna:
                              • Rothriun (Rothrein), miał syna:
                                • Triun (Trein), miał syna:
                                  • Rosin, miał syna:
                                    • Sin mac Roisin, miał trzech synów:

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Byrne F.J., Irish Kings and High-Kings Four Courts Press, Second edition (Repr.), Dublin 2004, ISBN 1-85182-552-5.
  • Dobbs. M.E., Side-Ligts on the Táin Age and Other Studies, Dundalk 1917.
  • Gardner L., Krew z krwi Jezusa, przeł. P. Korombel, Wydawnictwo Da Capo, Warszawa 1998, s. 210 (tablica genealogiczna „Władcy szkockiej Dalriadii”), 295–296 (tabl. geneal. „Pochodzenie Stewartów”), 436–437 (tabl. geneal. „Linia szkocka i walijska od Ugaine’a Mara”).