Cmentarz wojenny w Jarosławiu
50°00′05″N 22°40′17″E/50,001389 22,671389 nr rej. A-789 z 26.01.1995
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ulica Pruchnicka |
| Data otwarcia | |
Położenie na mapie Jarosławia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu jarosławskiego  | |
| 50°00′05″N 22°40′17″E/50,001389 22,671389
| |
Cmentarz wojenny w Jarosławiu z okresu I wojny światowej.
Powstał w 1915 roku przy ulicy Pruchnickiej. Podczas bitwy Jarosławskiej 15 maja 1915 roku, wojska pruskie i austriackie wyparły z Jarosławia Rosjan. Sukces militarny okupiony został setkami zabitych i rannych. Urządzony został wówczas cmentarz wojskowy, w miejscu dawnego cmentarza cholerycznego na wzniesieniu zwanym „Widna”. Założony przez Oddział Grobów Wojennych w Przemyślu, zawiera prochy poległych i zmarłych od ran żołnierzy państw centralnych. Charakterystycznym i zarazem dominującym elementem cmentarza był kamienny pomnik, usytuowany w jego zachodniej części. Monument około czterometrowej wysokości zwieńczony był wznoszącym się do lotu orłem odlanym z brązu, trzymającym w szponach drzewce ze sztandarem. Ceramiczne tablice, którymi oznaczono mogiły wytwarzane były w cegielni książąt Czartoryskich w pobliskim Szówsku. Zieleń cmentarna, rosnąca przy ogrodzeniu i głównej alei, tworzyły szpaler z dębów, wierzb, topoli i lip. W 1947 roku postanowiono urządzić na miejscu cmentarz wojenny dla poległych żołnierzy Armii Czerwonej. Za murem, przy bramie wjazdowej, usytuowano nieduży murowany budynek, mieszczący biuro i stróżówkę.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Wondaś „Szkice do dziejów Jarosławia”, Jarosław 1936
- Jerzy Czechowicz „Cmentarze, kwatery i mogiły wojskowe w Jarosławiu z okresu I wojny światowej”, Jarosław 2006
- Władysław Kopaliński „Słownik symboli”, Warszawa 2001
- Mieczysław Orłowicz „Jarosław, jego przeszłość i zabytki, przewodnik ilustrowany”, Lwów-Warszawa 1921
- Dziennik Polski 1951
- Barbara Uliasz „Cmentarze, kwatery i mogiły wojenne na Podkarpaciu”, Rzeszów 2006