Czetwertyniwka
48°35′30″N 29°16′56″E/48,591667 29,282222 Urząd pocztowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia |
4,236 km² |
| Wysokość |
189 m n.p.m. |
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
+380 4343 |
| Kod pocztowy |
24327 |
Położenie na mapie obwodu winnickiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 48°35′30″N 29°16′56″E/48,591667 29,282222
| |
Czetwertyniwka (ukr. Четвертинівка, pol. Czetwertynówka) – wieś na Ukrainie, w obwodzie winnickim, w rejonie trościańskim, u ujścia rzeczki Batiżok do Bohu, na wschodnim Podolu. W 2001 roku liczyła 1618 mieszkańców[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W I Rzeczypospolitej Czetwertynówka znajdowała się w województwie bracławskim w prowincji małopolskiej Korony Królestwa Polskiego. W 1789 była prywatną wsią należącą do Potockich[2].
W pobliżu miejscowości znajduje się uroczysko Batoh i pole bitwy pod Batohem z 1652 roku oraz pole bitwy pod Ładyżynem z 1672 roku.
Od II rozbioru Polski do upadku caratu w Rosji. Seweryn Potocki wraz z kluczem ładyżyńskim, składającym się z miasta Ładyżyn oraz wsi: Białousówka, Futory Ładyżyńskie, Łukaszówka, Mańkówka, Mytkówka, Pałanka, Strułów i Ulanica sprzedał Czetwertynówkę Michałowi Junoszy Sobańskiemu[3]. Rodzina Sobańskich straciła go za udział w powstaniu[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ с Четвертинівка, Вінницька область, Тростянецький район. Офіційний портал Верховної Ради України. [dostęp 2015-06-16]. (ukr.).
- ↑ Мykoła Krykun, Воєводства Правобережної України у XVI-XVIII століттях: Статті і матеріали, Lwów 2012, s. 511-512
- ↑ Michał Junosza Sobański. ipsb.nina.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-19)]. Polski Słownik Biograficzny
- ↑ Czetwertynówka, wś, pow. hajsyński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 852.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Czetwertynówka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 852.
- Czetwertynówka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 376.