Dąbrówka Zabłotnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dąbrówka Zabłotnia
wieś
Ilustracja
Przejazd kolejowy
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

radomski

Gmina

Kowala

Liczba ludności (2011)

419[2][3]

Strefa numeracyjna

48

Kod pocztowy

26-624[4]

Tablice rejestracyjne

WRA

SIMC

0626952[5]

Położenie na mapie gminy Kowala
Mapa konturowa gminy Kowala, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dąbrówka Zabłotnia”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Dąbrówka Zabłotnia”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Dąbrówka Zabłotnia”
Położenie na mapie powiatu radomskiego
Mapa konturowa powiatu radomskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dąbrówka Zabłotnia”
Ziemia51°18′50″N 21°02′16″E/51,313889 21,037778[1]

Dąbrówka Zabłotniawieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Kowala[6][5] .

Prywatna wieś szlachecka Zabłotna Dąbrówka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Wojciecha w Kowali[8].

Części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Dąbrówka Zabłotnia[6][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0626969 Załawie część wsi

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś powstała w XIV w. Zapiski herbowe z 1377 informują o Piotrze z Dąbrówki pisarzu Ziemskim sandomierskim. Piotr z Dąbrówki pieczętował się herbem Nieczuja. W 1416 wieś należała do braci: Stanisława i Marcisza. Kolejnymi znanymi dziedzicami wsi byli: Mikołaj, Jakub, Paweł i Prokop herbu Nieczuja, wymienia się ich w latach 1422-1444. Mikołaj Serafin w 1410 r. został ławnikiem krakowskim a w 1444 r. wójtem Przemyśla.. Nazwa tej miejscowości wywodzi się od słowa "dąbrowa" czyli słowa oznaczającego las sosnowy oraz od słowa "nabłotny" czyli miejsca leżącego "za błotem".

Wzmianki źródłowe z XVI w. różnie zapisują nazwę miejscowości. W 1516 r. było to Zablotna Dambrowska a w 1529 Dabrowska Zablothna. W końcu XV w. notowany jest Andrzej herbu Nieczuja dziedzic Dąbrówki. Potomkowie Andrzeja dziedzicząc wieś przyjęli nazwisko Dąbrowscy od nazwy rodowej wsi. W 1508 r. dziedzicem wsi był Jakub Dąbrowski, a spis z 1569 r. przekazuje, że właścicielem wsi byli: Andrzej Dąbrowski oraz Stanisław i Katarzyna Dąbrowscy. Niedługo później cala Dąbrówka dostała się w ręce możnego rodu Parysów z Mazowsza. Potem, tak jak wiele wsi w okolicy, Dąbrówka Zabłotnia należała do Piaseckich i Rudzkich, a w końcu XVIII w. do Czermińskich.

W 1827 r. we wsi naliczono 15 domów mieszkalnych i 109 mieszkańców. Majątek ziemski Dąbrówka Zabłotnia obejmował w pierwszej połowie XIX w. folwarki Dąbrówka i Helenów, liczył 645 mórg obszaru. W majątku były dwa budynki murowane i 10 drewnianych. Były tu pokłady wapienia, które tu eksploatowano i przerabiano przy pomocy piecy wapiennych. W drugiej połowie XIX w. majątek Dąbrówka Zabłotnia został rozparcelowany między chłopów. Mieszkańcom Dąbrówki Zabłotniej wyznaczono 18 działek rolniczych na 137 morgach ziemi a mieszkańcom Helenowa 9 działek rolniczych na 170 morgach ziemi. Pozostała część ziemi folwarcznej w Dąbrówce została sprzedana kolonistom. Dąbrówka Zabłotnia należała od 1864 r. do gminy Kowala.

Według spisu z 1921 r. Dąbrówka Zabłotnia wieś liczyła 30 budynków mieszkalnych a Dąbrówka Zabłotnia Kolonia liczyła 23 domy mieszkalne. W skład sołectwa wchodzi przysiółek Załawie, osada powstała w drugiej połowie XIX w. na obszarze jednego z okolicznych folwarków. Załawie istniało na pewno w 1884 r., gdy zostało wymienione wśród wsi należących do gminy Kowala. W 1921 r. było tu 10 domów mieszkalnych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 22620
  2. Wieś Dąbrówka Zabłotnia w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-02-09], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 218 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b c GUS. Rejestr TERYT
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 18, 2013-02-13. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2013-04-24]. 
  7. Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
  8. Opis parafii na stronie diecezji

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]