Daniel Rodich-Laskowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Daniel Rodich-Laskowski
Daniel Rodich-Berlinenkampf
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1884
Trybuchowa

Data i miejsce śmierci

30 października 1957
Bytom

Miejsce spoczynku

Cmentarz w Bytomiu

Narodowość

polska

Rodzice

Achilles, Jadwiga

Małżeństwo

Maria

Krewni i powinowaci

Kazimierz Laskowski (stryj),
Stanisław Ostaszewski (teść)

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Wojenny za Zasługi Cywilne
Multimedia w Wikimedia Commons

Daniel von Berlinenkampf Rodich-Laskowski (ur. 23 lipca 1884 w Trybuchowej, zm. 30 października 1957 w Bytomiu) – polski prawnik, urzędnik, właściciel dóbr Bażanówka.

Budynek byłego dworu Laskowskich w Bażanówce

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 lipca 1884 w Trybuchowej (gmina Kozowa, powiat brzeżański). Jego rodzicami byli Achilles (Attilius) Rodich von Berlinenkampf z Nadycz (1846–1932, urzędnik, zarządca dóbr) i Jadwiga Laskowska (zm. 1929)[1][2] (córka Felicjana i Anieli herbu Łoś). Legitymował się tytułem barona. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego, po czym w 1907 zdał egzaminy sądowe[3]. Podczas studiów był członkiem zwyczajnym Czytelni Akademickiej we Lwowie[4]. Od stycznia 1908 do 1909 był praktykantem konceptowym C. K. Namiestnictwa we Lwowie. Od stycznia 1909 do 1914 był koncypientem namiestnictwa w starostwie c. k. powiatu kołomyjskiego[5]. Podczas I wojny światowej, pełnił stanowisko komisarza powiatowego c. k. powiatu krakowskiego[6]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pracował w administracji rządowej. Pełnił funkcję sekretarza ministra Władysława Grabskiego[7]. Decyzją premiera Wincentego Witosa z 10 września 1921 został mianowany Naczelnikiem Wydziału w Prezydium Rady Ministrów[8]. W latach 20. sprawował stanowisko naczelnika Wydziału Prezydialnego w Prezydium Rady Ministrów[9][10][11][12][13][14][15][16][17]. W Prezydium Rady Ministrów pracował w randze radcy[18]. Pod koniec lat 20. był szefem Biura Prezesa Rady Ministrów[19][20][21][22][23][24][25].

Był siostrzeńcem bezdzietnego Kazimierza Laskowskiego, przez którego został adoptowany w 1921[26], a po jego śmierci (1922) został dziedzicem dóbr Bażanówka[27]. 15 lipca 1923 uczestniczył w Sanoku w uroczystości poświęcenia sztandaru miejscowego 2 Pułku Strzelców Podhalańskich[28][29]. Jego żoną 17 sierpnia 1940 w Klimkówce została Maria (1901–1989), córka tamtejszego właściciela ziemskiego, Stanisława Ostaszewskiego[30], W tym samym czasie w związku z nadejściem frontu wschodniego opuścił z żoną Bażanówkę, przejściowo zamieszkiwali w pobliskiej Malinówce, Domaradzu, po czym przeprowadzili się do Bytomia[31]. Tam zmarł 30 lipca 1957 i został pochowany na miejscowym cmentarzu[32].

Po II wojnie światowej majątek ziemski Laskowskich w Bażanówce został przejęty, w ramach tzw. reformy rolnej, przez Skarb Państwa Polski Ludowej. W budynku dworskim została umieszczona szkoła podstawowa[33]. Część majątku ruchomego Daniel i Maria Ostaszewscy zabrali ze sobą do Bytomia[34]. Spuścizna archiwalna, dokumentacja i jego korespondencja przechowywana jest w Ossolineum we Wrocławiu[8].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Anna Tarnawczyk: Szkoła we dworze. 60 lat obecności Szkoły Podstawowej w bażanowskim dworku. spbazanowka.szkolnastrona.pl. s. 7, 8, 12. [dostęp 2017-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-06)].
  2. ↑ Adam Boniecki. Herbarz polski. „Wiadomości historyczno–genealogiczne o rodach szlacheckich”. 13, s. 357, 1909. 
  3. ↑ Anna Tarnawczyk: Szkoła we dworze. 60 lat obecności Szkoły Podstawowej w bażanowskim dworku. spbazanowka.szkolnastrona.pl. s. 9. [dostęp 2017-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-06)].
  4. ↑ Sprawozdanie Czytelni Akademickiej we Lwowie za rok akademicki 1903/4. Lwów: Czytelnia Akademicka, 1904, s. 21.
  5. ↑ Wskazany jako Daniel Rodich-Berlinenkampf. Por. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 31, 74.
  6. ↑ a b Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 92 z 22 kwietnia 1917. 
  7. ↑ Z kraju. Pogrzeb dr. Stefczyka. „Kurier Wieczorny”, s. 4, Nr 151 z 6 lipca 1924. 
  8. ↑ a b Inwentarz rękopisów Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu, t. XVII. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2000, s. 120. ISBN 83-7095-044-2.
  9. ↑ a b Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 26.
  10. ↑ Przed przyjazdem pary królewskiej. Śniatyń. „Kurier Warszawski”, s. 15, Nr 173 z 24 czerwca 1923. 
  11. ↑ Wiadomości bieżące. Z kraju. Nabożeństwo żałobne. „Kurier Warszawski”, s. 4, Nr 219 z 9 sierpnia 1923. 
  12. ↑ Z kraju. Kraków. „Kurier Warszawski”, s. 5, Nr 186 z 4 lipca 1924. 
  13. ↑ Doroczny Bal Reprezentacyjny Klubu Urzędników Państwowych w Warszawie. „Kurier Warszawski”, s. 14, Nr 25 z 25 stycznia 1925. 
  14. ↑ Konrad Wrzos. Dzień premiera Grabskiego (jak pracuje rząd?). „Naokoło Świata”, s. 24, Nr 13 z 1925. 
  15. ↑ Pogrzeb ś. p. ks. arcybiskupa Jana Cieplaka. „Kurier Warszawski”, s. 20, Nr 66 z 7 marca 1926. 
  16. ↑ Almanach. Polska Towarzyska. Warszawa: Towarzystwo Wydawnicze Editions Woreyd, 1926, s. 24.
  17. ↑ Państwo polskie. Księga informacyjno-adresowa. R. 1 (1927). Warszawa: 1926, s. 8.
  18. ↑ Ogólnokrajowy zjazd delegatów zrzeszeń kupiectwa polskiego. „Tygodnik Handlowy”, s. 2, Nr 52 z 21 grudnia 1928. 
  19. ↑ P.A.T.. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 14, Nr 1 z 25 stycznia 1928. 
  20. ↑ Zaliczki na uposażenie. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 367, Nr 9 z 25 września 1928. 
  21. ↑ Kronika polityczna. Gratulacje. „Kurier Warszawski”, s. 1, Nr 45 z 15 lutego 1929. 
  22. ↑ Co słychać na szerokim świecie. W kraju. „Częstochowianin”, s. 3, Nr 26 z 30 czerwca 1929. 
  23. ↑ Okólnik nr 10. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lubelskiego”. 7-8-9, s. 204, 1932. 
  24. ↑ 6. Normy opałowe. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 143, Nr 5 z 25 maja 1933. 
  25. ↑ Krzyż polski za Krzyż węgierski od Admirała Miclosa Horthy.
  26. ↑ Zgon wybitnego urzędnika-obywatela. „Nowości Illustrowane”. 17, s. 4, 6 grudnia 1922. 
  27. ↑ Anna Tarnawczyk: Szkoła we dworze. 60 lat obecności Szkoły Podstawowej w bażanowskim dworku. spbazanowka.szkolnastrona.pl. s. 8. [dostęp 2017-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-06)].
  28. ↑ Uroczystość w Sanoku. „Kurier Warszawski”, s. 1, Nr 196 z 17 lipca 1923. 
  29. ↑ Uroczystość w Sanoku. „Ziemia Przemyska”, s. 2, Nr 13 z 28 lipca 1923. 
  30. ↑ Anna Tarnawczyk: Szkoła we dworze. 60 lat obecności Szkoły Podstawowej w bażanowskim dworku. spbazanowka.szkolnastrona.pl. s. 13. [dostęp 2017-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-06)].
  31. ↑ Anna Tarnawczyk: Szkoła we dworze. 60 lat obecności Szkoły Podstawowej w bażanowskim dworku. spbazanowka.szkolnastrona.pl. s. 13-14. [dostęp 2017-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-06)].
  32. ↑ Anna Tarnawczyk: Szkoła we dworze. 60 lat obecności Szkoły Podstawowej w bażanowskim dworku. spbazanowka.szkolnastrona.pl. s. 14. [dostęp 2017-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-06)].
  33. ↑ Dwór Laskowskich w Bażanówce. zabytki-podkarpacie.pl. [dostęp 2017-01-01].
  34. ↑ Artur Wiktor: Losy ruchomych dóbr kultury ziemiaństwa w woj. rzeszowskim po zakończeniu II wojny światowej w latach 1944-1947. Rzeszów: Uniwersytet Rzeszowski, 2008, s. 196-197.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Daniel_Rodich-Laskowski&oldid=72457145”