Detektor płomieniowo-jonizacyjny
Detektor płomieniowo-jonizacyjny (FID; ang. Flame Ionization Detector) – jeden z najczęściej stosowanych detektorów w chromatografii gazowej.
Podstawowym elementem tego urządzenia jest palnik wodorowo-powietrzny (wodorowo-tlenowy). Elektroda polaryzująca znajduje się w centrum komory detektora, a elektroda zbiorcza otacza płomień. Działanie detektora polega na jonizacji (rozkładzie na jony) cząsteczek w płomieniu oraz rejestracji zmian potencjału elektrycznego. Podczas pracy, gdy przez detektor przepływa jedynie wodór, stosowany jako gaz nośny, lub niepalny gaz nośny w mieszaninie z wodorem (dodatkowo doprowadzanym do palnika), ustala się stały potencjał między elektrodami. W momencie, gdy do detektora dociera zawarty w gazie nośnym eluat z kolumny chromatograficznej (substancja zawarta w analizowanej próbce), także ona ulega jonizacji, w wyniku czego wzrasta natężenie prądu. Jest to rejestrowane jako zmiana potencjału (sygnał pomiarowy, pik na chromatogramie)[1][2][3][4].
Za pomocą detektora FID nie można oznaczać wody (produkt reakcji spalania wodoru) oraz innych składników próbki, nieulegających jonizacji w płomieniu. Można oznaczać wszystkie związki organiczne, z wyjątkiem kwasu mrówkowego i dwusiarczku węgla[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ RPW Scott: The Flame Ionization detector: The Design of the FID; Electrode Configurations; The High Impedance Amplifier; The Response Mechanism of the FID; The Operation of the FID. [w:] Chrom Ed. Series » Gas Chromatography Detectors [on-line]. www.chromatography-online.org. [dostęp 2011-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-26)]. (ang.).
- ↑ a b Leszek Szapert. Ogólny węgiel organiczny – oznaczanie metodą ciągłej detekcji płomieniowo-jonizacyjnej, cz. 1. „Laboratorium”. 9, s. 16-17, 2009. [dostęp 2010-10-19]. (pol.).
- ↑ Leszek Szapert. Ogólny węgiel organiczny – oznaczanie metodą ciągłej detekcji płomieniowo-jonizacyjnej, cz. 2. „Laboratorium”. 10, s. 32-33, 2009. [dostęp 2010-10-19]. (pol.).
- ↑ Leszek Szapert. Ogólny węgiel organiczny – oznaczanie metodą ciągłej detekcji płomieniowo-jonizacyjnej, cz. 3. „Laboratorium”. 11, s. 56-57, 2009. [dostęp 2010-10-19]. (pol.).