Diary of a Camper

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Diary of a Camper
Gatunek

film akcji

Rok produkcji

1996

Data premiery

26 października 1996

Język

angielski

Czas trwania

1 minuta 36 sekund

Reżyseria

Matthew Van Sickler

Scenariusz

Heath Brown

Główne role

Heath Brown
Eric Fowler
Chris Birke
Pyoveli

Montaż

Eric Fowler

Wytwórnia

United Ranger Films

Strona internetowa

Diary of a Camper – krótki animowany film akcji z 1996 roku, nakręcony w komputerowej grze first-person shooter Quake przez grupę United Ranger Films[1], stanowiącą część klanu graczy o nazwie Rangers. Rolę „aktorów” odegrali członkowie klanu, poruszając swymi postaciami i wygłaszając tekstowe wypowiedzi zgodnie z ustalonym scenariuszem. Film został rozpowszechniony w internecie jako tzw. plik demo, stanowiący zapis czynności graczy i pozwalający odtworzyć w grze przebieg filmu. Diary of a Camper powszechnie uznaje się za najwcześniejszy znany przykład machinimy – filmów kręconych z wykorzystaniem trójwymiarowych silników gier komputerowych[2][3][4].

Akcja filmu dzieje się podczas wieloosobowej rozgrywki w trybie deathmatch, polegającym na walce graczy ze sobą nawzajem. Prosta fabuła opowiada o walce pięciu członków klanu Rangers z kamperem, czyli graczem, który czeka w ukryciu na nadejście przeciwników, zamiast aktywnie brać udział w walce.

Choć już przedtem gracze nagrywali i publikowali pliki demo, zwykle były to po prostu nagrania potyczek w trybie deathmatch lub speedruny, filmiki ukazujące próby jak najszybszego przejścia danego poziomu. Diary of a Camper jako pierwsze demo nie było jedynie zapisem przebiegu gry, ale zawierało fabułę i dialogi. Późniejsi publicyści uznali film za wprawdzie prymitywny, ale istotny w historii rozwoju sztuki filmowej wykorzystującej gry komputerowe.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Akcja Diary of a Camper rozgrywa się na jednej z map Quake'a, DM6 („The Dark Zone”). Członkowie klanu Rangers badają najbliższy teren, po czym dwaj z nich, Sp}{inx i Pyoveli, zostają wysłani na zwiady do położonego wyżej pomieszczenia. Teleportują się na miejsce, ale zostają zabici przez czekającego tam kampera. Pozostali trzej Rangers, dowiedziawszy się o losie towarzyszy, ostrzeliwują kampera rakietami z dystansu, zabijając go. Oglądając szczątki swojego wroga, rozpoznają w nim Johna Romero[5].

Znaczenie filmu[edytuj | edytuj kod]

Diary of a Camper powstał przy użyciu opcji nagrywania przebiegu rozgrywki, która pojawiła się już wcześniej w grze Doom z roku 1993. Pozwala ona na nagrywanie akcji nie w postaci pliku filmowego, lecz jako zapis kolejnych wydarzeń, tzw. demo, które można następnie odtworzyć w grze w czasie rzeczywistym[6][7]. Następca Dooma – Quake – także umożliwiał nagrywanie takich dem[8], a zarazem wprowadził ulepszoną rozgrywkę wieloosobową oraz większe możliwości edytowania zasobów gry[9]. Według Kellanda, Morrisa i Lloyda gry wieloosobowe stały się bardzo popularne, traktowane niemal jak sport; potyczki graczy nagrywano w postaci plików demo[4], które oglądali inni gracze w celu poprawienia własnych zdolności[7]. Zdaniem Paula Marino, dyrektora wykonawczego organizacji Academy of Machinima Arts & Sciences, nagrania te zaczęły przybierać coraz bardziej filmowy styl; „punkt widzenia gracza stał się punktem widzenia reżysera”[8].

W 1996 roku klan Rangers był znany w środowisku Quake; jego członkowie cieszyli się opinią doskonałych graczy, byli też znani ze swych zdolności w dziedzinie tworzenia modyfikacji gry[3]. Pomysł, by wykorzystać Quake do stworzenia filmiku, zrodził się wśród członków klanu w sierpniu 1996 roku[10]; Diary of a Camper opublikowany został 26 października tego samego roku[11]. Nowa produkcja grupy, wykorzystująca grę w nowatorski sposób, zaskoczyła społeczność Quake[3]. Pod pewnymi względami była podobna do wcześniejszych nagrań z potyczek; tak samo jak one zawierała elementy akcji i brutalności, a przebieg zdarzeń kojarzył się z typową sytuacją z meczu deathmatch, ale w odróżnieniu od innych dem opowiadała konkretną, prostą fabułę[3][12]. Według określenia Kellanda, Morrisa i Lloyda Diary of a Camper „wyznaczał przejście ze sprawozdań sportowych do produkcji filmowych”; gracze wcielali się w rolę aktorów i wygłaszali kwestie w formie tekstowej[4]. Według Henry’ego Lowooda „Diary of a Camper zrywa z formułą filmu demo jako udokumentowania rozgrywki”, ponieważ perspektywa widza jest niezależna „od perspektywy któregokolwiek z graczy/aktorów; film nie jest 'nakręcony' z pierwszoosobowej perspektywy kamerzysty”[13]. Lowood określił film jako „przemianę gry sportowej w (...) minimalistyczną grę teatralną”, co podkreślają aluzje do elementów typowej rozgrywki, takich jak kamper[7].

Przed ukazaniem się Diary Uwe Girlich, doktorant z Niemiec[14], udokumentował format plików demo Quake, w których – jak stwierdził – „współrzędne gracza i pozycja kamery mogą różnić się od siebie”. Dodał przy tym, że „dla ludzi, którzy mają zbyt dużo wolnego czasu, Quake może zastąpić pełny system modelowania 3D”[13]. Jednak w czasie, gdy Rangers tworzyli Diary of a Camper, nie były jeszcze dostępne żadne programy do edytowania dem; jeden z członków klanu, Eric „ArchV” Fowler, stworzył własne oprogramowanie do zmiany pozycji kamery i montażu nagranych sekwencji[13][15]. Podobnie, jak i w innych produkcjach United Ranger Films, autorem scenariusza był Heath „ColdSun” Brown, a reżyserem – Matt „Unknown Soldier” Van Sickler[15]. W towarzyszącym filmowi pliku tekstowym Brown dziękuje dwóm członkom klanu o pseudonimach „Sp}{inx” (prawdziwe nazwisko: Chris Birke[16]) oraz „Mute” za pomoc Fowlerowi w „pakowaniu filmu”[1].

Diary of a Camper i inne, zainspirowane nim filmy początkowo zwane były Quake movies („filmy Quake'owe”); termin „machinima” został wymyślony w roku 1998[17] w związku z coraz powszechniejszym wykorzystywaniem silników innych gier[18]. Diary of a Camper nie od razu został uznany za niewątpliwie pierwszy przykład machinimy; artykuł opublikowany w lutym 2000 roku w serwisie Machinima.com wśród kandydatów na „pierwszą Machinimę” wymienia speedruny z Dooma, nagrania z gry Stunt Island oraz demoscenę, choć zarazem przyznaje Diary tytuł „pierwszego filmu stworzonego w trójwymiarowym silniku gry”[19]. Academy of Machinima Arts & Sciences w 2002 roku ustaliła precyzyjną definicję machinimy jako „tworzenie filmów animowanych w wirtualnym, trójwymiarowym środowisku czasu rzeczywistego”, by oddzielić tę gałąź sztuki od jej protoplastów[17]. Odróżniając machinimę od wcześniejszych nagrań demo oraz od demosceny, Marino określa Diary of a Camper jako pierwsze dzieło zaliczające się do tego gatunku[20]. Lowood również przeciwstawia film wcześniejszym nagraniom „udokumentowanej rozgrywki”[21].

Odbiór[edytuj | edytuj kod]

Mimo istotnej roli, jaką Diary of a Camper odegrał w początkach sztuki machinimy, sama treść filmu była oceniana przez komentatorów krytycznie. Marino określił fabułę jako „prostą”[2]; Kelland, Morris i Lloyd podobnie uznali ją za nieskomplikowaną[4], zaś Lowood nazwał ją „krótką sekwencją hermetycznych dowcipów”[13]. Także i najważniejsze (według Marino[22]) witryny internetowe, recenzujące w latach 90. filmy Quake'owe, oceniały Diary nisko. Roger Matthews, recenzent z witryny Quake Movie Library, określił go jako „niewiele więcej niż deathmatch z kamerą”[23]. Paul Coates z witryny Psyk's Popcorn Jungle uznał go za nudny i nieciekawy[24]. Z kolei Stephen Lum z The Cineplex skrytykował zawarty w filmie „dziwny humor”[25].

Recenzenci wymieniali jednak też zalety filmu, w tym jego nowatorskość. Matthews pochwalił dobrą i bezbłędną pracę kamery[23]; Lum przyznał filmowi najwyższą ocenę, 10, w kategorii „innowacja/oryginalność” za to, że zapoczątkował on „szał” na tworzenie filmików w Quake[25]. Ostateczne oceny recenzentów były różne. Tylko w The Cineplex Diary otrzymał wysoką ocenę ogólną – 7.5 na 10[25]. Matthews ocenił go na 20%[23], Coates – na 2/10. Coates później dodał do recenzji oświadczenie, w którym uznał, że jego ocena jest prawdopodobnie zbyt niska, zważywszy na znaczenie Diary jako pierwszego filmu Quake'owego; ostatecznie jednak nie zmienił swego werdyktu[24].

Diary of a Camper, ze względu na swoje znaczenie, pojawił się kilkakrotnie w prezentacjach poświęconych machinimie. Był jednym z pierwszych dzieł włączonych do projektu Machinima Archive, będącego owocem współpracy Uniwersytetu Stanford, Internet Archive, Academy of Machinima Arts & Sciences oraz serwisu Machinima.com[26]. W 2005 roku na Uniwersytecie Stanford zaprezentowano szereg dzieł z gatunku machinima, w tym także Diary of a Camper[27]. Z kolei w 2006 roku film pojawił się na poświęconej temu medium wystawie zorganizowanej przez Australian Centre for the Moving Image[28][29].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Brown 1996 ↓, plik tekstowy.
  2. ↑ a b Marino 2004 ↓, s. 6.
  3. ↑ a b c d Lowood 2006 ↓, s. 32.
  4. ↑ a b c d Kelland, Morris i Lloyd 2005 ↓, s. 28.
  5. ↑ Brown 1996 ↓.
  6. ↑ Marino 2004 ↓, s. 3.
  7. ↑ a b c Lowood 2005 ↓, s. 13.
  8. ↑ a b Marino 2004 ↓, s. 4.
  9. ↑ Lowood 2005 ↓, s. 12.
  10. ↑ Salen i Zimmerman 2003 ↓, s. 550.
  11. ↑ Marino 2004 ↓, s. 21.
  12. ↑ McGraw-Hill 2007 ↓.
  13. ↑ a b c d Lowood 2006 ↓, s. 33.
  14. ↑ Kelland, Morris i Lloyd 2005 ↓, s. 37.
  15. ↑ a b Wu ↓.
  16. ↑ Salen 2002 ↓.
  17. ↑ a b Marino 2004 ↓, s. 1.
  18. ↑ Marino 2004 ↓, s. 12.
  19. ↑ Machinima.com 2000 ↓.
  20. ↑ Marino 2004 ↓, s. 4–6.
  21. ↑ Lowood 2006 ↓, s. 32–33.
  22. ↑ Marino 2004 ↓, s. 7.
  23. ↑ a b c Matthews 1997 ↓.
  24. ↑ a b Coates 1998 ↓.
  25. ↑ a b c Lum ↓.
  26. ↑ Lowood 2008 ↓.
  27. ↑ Lue 2005 ↓.
  28. ↑ Marino 2006 ↓.
  29. ↑ Butler 2006 ↓.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Diary_of_a_Camper&oldid=73656900”