Dilobeia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dilobeia
Ilustracja
Dilobeia thouarsii
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

srebrnikopodobne

Rząd

srebrnikowce

Rodzina

srebrnikowate

Rodzaj

Dilobeia

Nazwa systematyczna
Dilobeia Thouars
Gen. Nova Madag. 7. 17 Nov 1806[3]
Typ nomenklatoryczny

D. thouarsi J. J. Roemer et J. A. Schultes[3]

Dilobeia Thouars – rodzaj roślin z rodziny srebrnikowatych (Proteaceae). Obejmuje dwa gatunki[4] występujące endemicznie w Nowej Kaledonii[5]

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Pozycja i podział rodziny według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG IV z 2016)

Rodzaj z rodziny srebrnikowatych stanowiącej grupę siostrzaną dla platanowatych, wraz z którymi wchodzą w skład rzędu srebrnikowców, stanowiącego jedną ze starszych linii rozwojowych dwuliściennych właściwych[2]. W obrębie rodziny rodzaj sklasyfikowany jest do podrodziny Proteoideae Eaton, 1836[6][7]

Wykaz gatunków[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-10-10] (ang.).
  3. a b Dilobeia. Index Nominum Genericorum (ING). [dostęp 2014-09-08]. (ang.).
  4. a b Dilobeia. The Plant List. [dostęp 2014-09-09]. (ang.).
  5. D. J. Mabberley: The Plant-book. Cambridge University Press, 1997, s. 80. ISBN 978-0-521-82071-4. (ang.).
  6. Peter H. Weston, Nigel P. Barker. A new suprageneric classification of the Proteaceae, with an annotated checklist of genera. „Telopea”. 11, 3, s. 314–344, 2006. 
  7. Hoot, S.B. & Douglas, A.W. (1998). Phylogeny of the Proteaceae based on atpB and atpB-rbcL intergenic spacer region sequences. Australian Systematic Botany 11. p. 301-320