Diogo Cão
Diogo Cão[1] (ur. ?; zm. prawdopodobnie 1486) – portugalski odkrywca i podróżnik, który odbył dwie podróże wzdłuż zachodniego wybrzeża Afryki w latach osiemdziesiątych XV wieku[2].
Pierwszy Europejczyk, który zauważył ujście rzeki Kongo i wpłynął do niego (prawdopodobnie w sierpniu 1482 r.)[2]. Odkrycie to zostało upamiętnione kamiennym obeliskiem, który stoi tam do dziś, ale tylko we fragmentach. Doszło wtedy także do kontaktów z krajowcami z królestwa Kongo. Zbadał wybrzeże pomiędzy Przylądkiem św. Katarzyny i Przylądkiem Krzyżowym prawie od równika do Zatoki Wielorybiej w Namibii. Z pierwszej podróży wrócił w kwietniu 1484 roku, za jego wyczyn Jan II nadał mu szlachectwo[2].
Nowo odkrywane tereny znaczone były za pomocą padrões, co było nowatorskim rozwiązaniem w tamtym okresie. Takie zachowanie miało na celu informowanie potencjalnych eksploratorów, że znajdują się oni na terenie należącym do Portugalii. W herbie nadanym Diogo znalazły się dwa padrões ustawione na dwóch wzgórzach, na srebrnym tle, na znak jego zasług dla korony[3].
O jego drugiej podróży niewiele wiadomo. Gdy dotarł do Przylądka Krzyżowego, był już umierający, zdrowie załogi także nie było w najlepszym stanie. João de Barros i reszta załogi zmusili go do powrotu do Kongo, a stamtąd do Portugalii.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Również Diego Cao albo Diogo Cam
- ↑ a b c Diogo Cão, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-09-06] (ang.).
- ↑ Ewa Łukaszyk, Krótka historia Portugalii, Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych "Universitas", 2000, ISBN 83-7052-672-1, OCLC 297661483 [dostęp 2020-02-15].