Dolichothele diamantinensis
| Dolichothele diamantinensis | |||
| (Bertani, dos Santos et Righi, 2009) | |||
 Samiec | |||
 Samica | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Dolichothele diamantinensis | ||
| Synonimy | |||
| |||
Dolichothele diamantinensis – gatunek dużego pająka z rodziny ptasznikowatych (Theraphosidae). Występuje endemicznie w brazylijskim stanie Minas Gerais.
Taksonomia i ewolucja[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2009 roku przez Rogéria Bertaniego, Thiago dos Santosa i Alexandra Ferreirę Righiego pod nazwą Oligoxystre diamantinensis. Holotypem (MZSP 29071) jest samiec zebrany 4 grudnia 2005 roku w okolicach miasta Diamantina w brazylijskim stanie Minas Gerais, a paratypami samiec (MZSP 29072) i samica (MZSP 29073) pochodzące z tej samej lokalizacji. Epitet gatunkowy diamantinensis odnosi się do miejsca znalezienia holotypu[1]. W 2015 roku Sylvia Marlene Lucas i Rafael Prezzi Indicatti dokonali synonimizacji Oligoxystre z rodzajem Dolichothele[2].
Według analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez Bertaniego i współpracowników Dolichothele diamantinensis nie wykazuje apomorfii bardziej zaawansowanych kladów Dolichothele turcuruiense + D. rufoniger oraz (D. caatinga + (D. bolivianum + D. dominguense)), dlatego też prawdopodobnie tworzy bazalną trychotomię z tymi dwoma kladami[1]. Z kolei według analizy przeprowadzonej przez Guadanucciego D. diamantinensis jest taksonem siostrzanym dla kladu D. bolivianum + D. dominguense[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Samce tego gatunku odróżnia od innych przedstawicieli rodzaju Dolichothele budowa nogogłaszczków oraz wyrostek goleniowy ustawiony pod kątem prostym do osi goleni, a zbiorniki nasienne samic są znacznie dłuższe niż szersze. Przedstawiciele obu płci cechują się ogólnym błękitnym metalicznym ubarwieniem kontrastującym z czerwonawymi szczecinkami na opistosomie. Dolichothele diamantinensis osiąga stosunkowo niewielkie rozmiary jak na przedstawiciela Theraphosidae – całkowita długość samca MZSP 29071 wynosi 25,5 mm, a samicy MZSP 29073 – 37,6 mm[1].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Pająk ten jest endemitem pasma Espinhaço w brazylijskim ekoregionie Cerrado[4]. Jego obecności nie stwierdzono poza lokalizacją typową. Miejsce to cechuje tropikalny klimat, z temperaturami wynoszącymi od 4 °C w czerwcu-lipcu do 35 °C w grudniu-styczniu. Względna wilgotność waha się od 72,33% do 89,75%. Trzy zebrane pająki znaleziono na wysokościach około 1250 m n.p.m., zawsze w skalistym otoczeniu – albo w szczelinach, albo pod dużymi kamieniami, pod którymi budują tunele z nici pajęczej[1].
W paśmie górskim Espinhaço występuje sympatrycznie z D. mineirum i D. rufoniger[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d R. Bertani, T. dos Santos, A.F. Righi. A new species of Oligoxystre Vellard, 1924 (Araneae, Theraphosidae) from Brazil. „ZooKeys”. 5, s. 41–51, 2009. DOI: 10.3897/zookeys.5.83. (ang.).
- ↑ Sylvia Marlene Lucas, Rafael Prezzi Indicatti. Revalidation of Dolichothele Mello-Leitão and notes on Hapalotremus Simon (Araneae, Mygalomorphae, Theraphosidae). „Studies on Neotropical Fauna and Environment”. 50 (3), s. 204-212, 2015. Taylor & Francis. DOI: 10.1080/01650521.2015.1103553.
- ↑ José Paulo Leite Guadanucci. Cladistic analysis and biogeography of the genus Oligoxystre Vellard 1924 (Araneae: Mygalomorphae: Theraphosidae). „Journal of Arachnology”. 39 (2), s. 320–326, 2011. DOI: 10.1636/CA10-81.1. (ang.).
- ↑ a b José Paulo, Leite Guadanucci, Chapter 3. Ischnocolinae and Schismatothelinae, [w:] Fernando Pérez-Miles (red.), New World Tarantulas. Taxonomy, Biogeography and Evolutionary Biology of Theraphosidae, „Zoological Monographs”, 6, Springer Nature Switzerland AG, 2020, s. 86-91, DOI: 10.1007/978-3-030-48644-0, ISBN 978-3-030-48644-0, ISSN 2523-3912.