Dolina Miłości w Zatoni Dolnej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Park Dolina Miłości
Ilustracja
Punkt widokowy Wzgórze Pamięci w parku
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Miejscowość

Zatoń Dolna

Powierzchnia

ok. 80 ha

Data założenia

poł. XIX w.

Położenie na mapie gminy Chojna
Mapa konturowa gminy Chojna, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Park Dolina Miłości”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Park Dolina Miłości”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Park Dolina Miłości”
Położenie na mapie powiatu gryfińskiego
Mapa konturowa powiatu gryfińskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Park Dolina Miłości”
Ziemia53°00′48,3″N 14°17′05,0″E/53,013417 14,284722
Strona internetowa
Dolina Miłości – stawy z pomnikami Adama i Ewy

Dolina Miłości w Zatoni Dolnej – park krajobrazowo-naturalistyczny rozpostarty na wzniesieniach i w dolinach zwanych „Doliną Miłości” pomiędzy Krajnikiem Dolnym, Krajnikiem Górnym i Zatonią Dolną w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Chojna. Zajmuje pow. około 80 ha na stokach wzgórz, zwanymi dawniej „Górkami Zatońskimi”, opadającymi ku Dolinie Dolnej Odry.

Park założony został w latach 50. XIX w. przez francuską rodzinę Humbert, poza obrębem zespołu pałacowo-parkowego domeny rycerskiej w Krajniku Górnym, na terenie ukształtowanym faliście, pociętym głębokimi jarami. Zbocza wzniesień przecięte są licznymi alejkami. Elementami kompozycyjnymi parku są liczne głazy okolicznościowe z wypisanymi datami i nazwiskami członków rodziny von Humbert, a także wybitnych osobowości kultury niemieckiej oraz dwie rzeźby ogrodowe (w dolinie) „ADAM” i „EWA” usytuowane pośrodku stawów. Z dawnych elementów układu przestrzennego parku istnieją czytelne szlaki komunikacyjne: drogi, aleje i szpalery, ścieżki spacerowe. Zachował się podstawowy skład gatunkowy starodrzewu, w którego skład wchodzą: buki, drzewostany jesionowe, jesionowo-sosnowo-brzozowe, sosnowo-olchowo-jesionowe, a także drzewa i krzewy ozdobne takie jak: platany, glediczje trójcierniowe, sosna czarna, sosna wejmutka, kasztanowce, jedlice, orzechy, suchodrzewy, kaliny, bukszpany i śnieguliczki. Wśród drzewostanu występują drzewa o charakterze pomników przyrody. Park ten jest jednym z większych założeń krajobrazowych o czytelnej kompozycji w dolinie dolnej Odry. Ze względu na zachowane cechy parku naturalistycznego z fragmentami romantycznymi z XIX w. podlega ochronie konserwatorskiej – w dniu 16 marca 1992 r. wpisany został do rejestru zabytków pod numerem 1208.

Dolina Miłości jest powierzchnią referencyjną (obszar o szczególnych walorach przyrodniczych ze względu na zachowanie różnorodności przyrodniczej) i nie jest tu prowadzona gospodarka leśna, a działania mogą dotyczyć jedynie miejsc bezpośrednio sąsiadujących z infrastrukturą parku ze względu na zagrożenie bezpieczeństwa, polegają na usuwaniu wiatrołomów ze ścieżek, suchych drzew w pobliżu stawów. Stanowi cenny obiekt odwiedzany przez przyrodników i miłośników dzikiej natury.

W latach 2005-2006 Federacja Zielonych Gaja wykonała pierwszy etap rewitalizacji w ramach PHARE CBC w partnerstwie z Gminą Schwedt. W latach 2010–2011 stowarzyszenie Federacja Zielonych GAJA przeprowadziła projekt rewitalizacji terenu pt. „Rozbudowa infrastruktury i rozwój Europejskiego Parku Hugenotów w Schwedt nad Odrą i parku naturalistycznego Dolina Miłości w Zatoni Dolnej jako transgraniczne centrum turystyki”, nr projektu: INT-09-0007. Całkowity koszt przedsięwzięcia wynosi 2 849 353,45€ z czego na Dolinę Miłości przeznaczono 1 097 251,00 €.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]